________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
હું પ્રેરણાદાયી પ્રસંગો પણ
મહારાવ ખેંગારજીના પિતાશ્રી પ્રાગમલજી. રમાબાની વરસી વખતે, પટ્ટણી સાહેબ ઘણું તેઓશ્રી કરછના નરેશ. તેઓએ હાઈસ્કૂલ, કન્યા- બીમાર હતા. કલાકે કાકે થોડું દૂધ લેતા શાળા, હેપિટલ, તળાવ વગેરે અનેક લોકો છાતીનો દુઃખાવે અને નબળાઈ ખૂબ, છતાં પયોગી કાર્યો કરેલ. તેઓને રાજ્યભિષેક થયે વસુલાતી અધિકારી તરીકે દોઢ માસથી ગામડાતે વરસે દુકાળ પડશે. તેથી અગાઉ લેવા ની મુસાફરીમાં જ રહેતા. આ વખતે વરસી કર માફ કર્યો અને જાહેર બાંધકામ બોલેલાં ઉપર ભાગવત સપ્તાહ બેસારેલ. તેથી ત્યારે એક સારા રાજવીને છાજે તેવી કીર્તિ મેળવેલી. ભાવનગરમાં રહેલ. તેઓને રાજયાભિષેક યુવાન વયમાં થયે હતે. તેમના વજીર રૂપસંગજી વૃદ્ધ હતા. એક દિવસે
કથા સાંભળતા અને પછી પાસે રાખી સાથે
વાંચતા જતા. તે વખતે એક ગૃહસ્થને ઘેર બને ગાડીમાં બેસી ગામડાઓમાં ગયેલ. રસ્તામાં સુંદર બાંધકામ તથા ફરતી વનરાઇવાળ ગામ
સંન્યાસી પધારેલ તે પણ પેલા ગૃહસ્થ સાયે કથા જઈ મહારાવે કહ્યું. “આ ગામ ઘણું મુ દર છે.
શ્રવણ માટે આવતા પટ્ટણી સાહેબ સંન્યાસીને કેનું છે? આ પણું કે બીજાનું?
પિતાની પાસે જ બેસારતા. બન્ને વચ્ચે પટ્ટણી
સાહેબ સેનાનું ઘડિયાળ ગાલ્લા ઉપર છૂટુ વરે કહ્યું, “બાપુ, આ ગામ આપના
મૂકી રાખતા. એને જોતા નહિ. ત્રણ દિવસ ગયા વડવાઓએ ચારણને આપેલું, તે છે,
પછી સંન્યાસીએ તે ઉપાડયું અને કેડે ભરાવી થોડે દૂર ગયા પછી વજીરે ગાડી ઉભી દીધું. પ્રભાશંકર પટ્ટણી સાહેબે યુ પણ નજર રખાવી. નીચે ઉતરી, ગાડીના પૈડાં. તથા ઘેડાંના કેરવી લીધી. ડાબલા સહિત પગ પોતાના ખેસથી લુછયા. પછી ખેસ ખ ખેરી નાખે, ગાડી ચાલી એટલે સાજે સંન્યાસી ઉઠતા ત્યારે તેઓ તેને રાજવીએ પૂછયું, “વજીરજી, તમે આ શું કર્યું? વળાવતા બીજે દિવસે સંન્યાસી છેલી વખત - વજીરે કહ્યું, “બાપુ, આ ગામ દેવી ભક્ત કથા શ્રવણ મટે આ વેલ કેમકે તે પછીના પ્રણ.
- હુતિના દિવસે સાંજે તે હરદ્વાર જવાના હતા. ચારણેને આપના વડવાએ આપેલ બક્ષિસ તરીકે. $ રાજાને ધર્મ છે કે બક્ષિસ આપેલ વસ્તુનો પેલા સદગૃહસ્થની ઈચ્છા મુજબ પ્રભાશંકર અજાણતાંયે ઉપયોગ ન થાય તેવી વ્યવસ્થા પટ્ટણી સાહેબે ભાવનગરથી હરદ્વાર સુધીની બીજા રાખવી. આ ચારણોના ગામની ધૂળ ઘેડાને વર્ગની ટિકિટના પૈસા તથા વાટ ખર્ચને સે તથા ગાડીને ટી હતી. તે જે આપણી જમીનમાં રૂપિયા સંન્યાસીને આપી દીધા હતા. ભળે અને તેની આવક આપણી તિજોરીમાં આવ પૂર્ણાહુતિ પછી સાંજની મીકન્ડમાં જતા એ તો એ સપ સમાન છે, કાળરૂપ છે. આ વાત સંન્યાસીને મળવા તેઓશ્રી ભાવનગર પરા હું જાણું છું તેથી દેવીભક્તના ગામની ધૂળ તેનીજ સ્ટેશને ગયા. ટેઈન આવી ત્યારે તપાસતાં સંન્યસીમમાં બ ખેરી નાખી.
સીને ત્રીજા વર્ગમાં બેઠેલા જોયા. તે ત્યાં પહોંચા, (૨)
પગે લાગ્યા અને ખીસામાંથી સેનાની એક ચેન ઈ. સ. ૧૯૩૮ના ફેબ્રુઆરી માસમાં લેડી (અનુસંધાન પેજ નં. ૮૮ ઉપર)
| આત્માનંદ પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
