________________
संवेगरंगसाला
॥ ३९४॥
।।५०७९ ।।
yogत्तो चैव गुरू, णवरं जो तत्थ होइ आगमिओ । पडिवजिहि तिनाउ, पम्हुट्टे सारणं कुण जो विवि जत्तेण सासिओ तं तु । नो सारेइ भयवं, जम्हा सो सारणवसेण गच्छ पि परिचएजा, गुणगणपरिमंडियं तु लजाए | अहवा होज गिहत्थो, मिच्छत्तं वा वि गच्छेजा गुणदोसे मुणिऊणं, इच्छद आलोयणं पुणो पच्छा । चोएइ देसकाले, सम्मं पडिवज्जिही जम्मि एगंतेण अजोगं, मुणिऊणं अहव नो पडिच्छेइ । तह जह से न वि जायइ, सुडुमं पि अपत्तियं किंपि इयरेय सुयाईया, आलोयावेति ते पुण तिखुत्तो । सरिसत्थअप लिउ चि', आगाराऽऽईहि नाऊ आगारेहि सरेहि', पुव्वाऽवरवाहयाहि य गिराहिं । पलिउ चिस्स सरूवं, कुसला पाएण जाणंति जो सम्मं नाऽऽलोए, तस्सऽणुसट्ठि पुणो पजुंजंति । तह वि हु अठायमाणे, कारणओ नवरि पडिसेहो ||५०८०।। आह न छउमत्थेणं, पडिच्छियव्वे वि वियडणा नेय । दायव्वं पच्छित्तं, नाणस्स अभावओ सम्मं ॥ ५०८१ ॥ परिणामहे उकम्मं न य नज्जड़ कस्स केरिसो सो य। निच्छयओ अन्नाए, तम्मि य कम्मं पि तेण समं ।।५०८२ ।। भन्न जह छउमत्थो वि, आगमे कयपरिस्समो वेज्जो । दिट्ठकिरिओ य रोगं, अवणेइ तहेव एसो वि ||५०८३|| इय जह दवावियन्वा, गुरुणा आलोयण ति तह भणिया । पच्छित्तदारमेत्तो, समासओ संपवक्खामि ||५०८४|| दस विपायच्छित्तं, आलोयणमाऽऽइयं मुणेयव्वं । जो तत्थ जेण सुज्झइ, अइयारो तं तदऽरिहं तु आलोयणेण सुज्झइ, अइयारो को वि को वि पडिकमणे । मिस्सेण को वि ता जाव को वि पारंचिएणं ति ॥५०८६||
||५०८५ ||
।।५०७३।।
॥५०७४ ।।
||५०७५ || ॥५०७६ ।।
।।५०७७।। ||५०७८ ||
" यथा आलोचना "दापयितव्या" इति द्वारम्
1
॥३९४॥