________________
संवेग
रंगसाला
धर्माराधनविषये शुभमनोरथाः।
॥१९७।।
किंचउवभोगोवायपरो, पसमेउ मणइ विसयतण्हं जो । नियछायऽक्कमणकए, पुरोऽवरण्हे पहावइ सो ॥२५१३॥ तहा
सुट्ठ वि भुत्ता भोगा, सुट्ठ वि रमियं पिएहिं दारेहि। सुठु वि पियं सरीरं, हा जिय! कइया वि मोत्तव्वं ॥
॥२५१४॥ . सुचिरं वसि सह बंधवेहि, रमिऊण इट्ठमित्तेहिं । सुचिरं पि सरीरं लालि-ऊण छड्डेवि गंतव्वं ॥२५१५।। इट्ठजणो धणधन्न', भवणं विसया य मणहरणचोरा । एगपए मोत्तव्वा, तहा वि कि गैयनिमीला मे ॥२५१६॥ अरिहं देवो गुरुणो य, साहुणो जिणमयम्मि पडिवत्ती । धम्मियसंसग्गी निम्म-लोय बोहो भवविरागो ॥२५१७॥ एमाइ मए सम्मं, पत्तो परलोयसाहगो वि विही । भवसयपरंपरासु वि, दुल्लंभो मंदपुन्नाणं ॥२५१८॥ अह पत्ते तम्मि महं, महंतपुन्नेहिं संपर्य धम्मो । आराहे जुत्तो, विसेसओ अत्तहियहेर्ड ॥२५१९॥ तं च न तह काउमणो वि, विविहगिहकिच्चनिच्चपडिबद्घो। पुत्तकलत्ताऽऽसतो, तरामि काउंसुनिविग्धं ॥२५२०॥ ता जाव अज वि जरा, दूरे वाहीओ नेव बाहिति । जाव पबलं बलं पि हु, इंदियवग्गो समग्गो य ॥२५२१॥ जावष्णुरागी लोगो, जाव न चवलत्तणं भयइ लच्छी । जाव न इटुविओगो, जाव वियंभेइ न कयंतो ॥२५२२॥ ताव परिवारदुत्थत्त-भाविजिणधम्मखिसरक्खडा । निप्पच्चवायनिरवज-कजसंसाहणट्ठा य
॥२५२३॥ १सनातन
॥१९७॥