________________
संवेगरंगसाला
॥११७॥
॥१४७४ ॥
।।१४७५।।
॥१४७६॥
॥१४७७।।
धी भाववियलकिरिया - कलावमणुदिणमणुट्ठियं तं पि । वेसानेवत्थं पिव, परचित्तपसायणामेतं इय एवं नियदुच्चरिय - मणुखगं परमजायवेरग्गो । निदंतो दिवसाई, गमेइ गोत्तीनिहित्तो व्व अह तेण पएसेणं, उच्चारमहिं पडुच्च वच्चते । दद्दण निययसिस्से, मुणिणो पडिवोहण डाए जकुखपडिमामुहाउ, दीहं निस्सारिउ ठिओ जीहं । तं च मुणिणो पलोइय, पइदियहं भणिउमादत्ता जो कोई एत्थ देवो, जक्खो रक्खो व किन्नरो वाऽवि । सो जंपर पयड' चिय, न किंपि एवं वयं मुणिमो || १४७८ || तो सविसायं जक्खेण, जंपियं भो तवसिणो सोऽहं । तुम्भाण गुरु किरियाए, मंगुलो अञ्जमंगु ति ॥ १४७९॥ तेहि वृत्तं हा सुयनिहाण !, सिक्खादुगम्मि वि सुदक्ख !। कह हीणजक्खजोणि, गतोऽसि चोज्जं महंतमिमं ॥ १४८० ॥ णं भणियं नो किपि चोजमिह साहुणो महाभागा ! । एस च्चिय होड़ गई, सिढिलियसद्धम्मक्रम्माण || १४८१ ॥ सावयपडिबद्धाणं, इड्ढिरससायगारवगुरूणं । सीयविहारीणं मारि-साण जिब्भिंदियजियाण
॥१४८२ ॥
।।१४८३ ॥
इय मह कुदेवजोणि, जाणित्ता साहुणो महासत्ता ! । जइ सुगईए कज्जं, ता दुलहं संजमं लद्धुं परिहरियपमायो, निजियाऽणंगजोहा । चरणकरणरत्ता, नाणवंताण भत्ता परिचयममत्ता, मोक्खमग्गे पसत्ता । विहरह लहुभूया, भूयरक्खं कुणंता
भो भो देवाणुप्पिय!, संमं संबोहिया तए अम्हे । इइ जंपिऊण मुणिणो, पडिवन्ना संजमुञ्जयं १ गोत्ती = कारागृहम् ।
।।१४८४।। ।। १४८५।।
जिहवानिष्कासनेन
यक्षकृतः
मुनीनां प्रतिबोधः
॥११७॥