________________
नयचक्र
सार मूळ
॥ १४८ ॥
दोहा.
सूक्ष्मबोध विणु भविकने । न होये तत्त्व प्रतीत ॥ तत्त्वालंबन ज्ञान विण । न टले भवभ्रमभीत ॥ १ ॥ तत्त्वते आत्मस्वरूप छे । शुद्धधर्म पण तेह ॥ परभावानुग चेतना । कर्मगेह छे एह ॥ २ ॥ तजी परपरिणतिरमणता । भज निजभाव विशुद्ध || आत्मभावथी एकता । परमानंद प्रसिद्ध ॥ ३ ॥ स्याद्वाद गुणपरिणमन । रमता समतासंग ॥ साधे शुद्धानंदता । निर्विकल्परसरंग ॥ ४ ॥ मोक्षसाधनतणु मूल ते । सम्यग्दर्शनज्ञान ॥ वस्तुधर्म अवबोध विणु । तुसखंडन समान ॥ ५ ॥ आत्मबोध विणु जे क्रिया । ते तो बालकचाल ॥ तत्त्वार्थनी वृत्तिमें । लेजो वचन संभाल ॥ ६॥ रत्नत्रयीविणु साधना । निश्फल कही सदीव || लोकविजयअध्ययनमें | धरो उत्तमजीव ॥ ७ ॥ इंद्रिविषय आसंसना । करता जे मुनिलिंग ॥ खूता ते भवपंकमें । भाखे आचारंग ॥ ८ ॥ इम जाणी नाणी गुणी । न करे पुद्गलआस ॥ शुद्धात्मगुणमें रमे । ते पामे सिद्धिविलास ॥ ९ ॥ सत्यारथ नयज्ञानविनुं । न होये सम्यग्ज्ञान ॥ सत् ज्ञान विणु देशना । न कहे श्रीजिनभाण ॥ १० ॥ स्यादवादवादी गुरु । तसु रसरसिया शीस ॥ योगे मिले तो नीपजे । पूरण सिद्ध जगीस ॥ ११ ॥ वक्ता श्रोता योगथी । श्रुतअनुभवरस पीन ॥ ध्यानध्येयनी एकता । करता शिवसुख लीन ॥ १२॥
बालाव
बोधसहित
॥ १४८ ॥
