________________
धर्मविधि ॥१२९॥
प्रकरणम्
गेहमज्झम्पि। सिजत्थमित्र पएणं, खणिउदंसेइतं ठाणं ॥ ७०८ ॥ उप्पन्नपच्चओ सो, भवभग्गो नियधणं सुपत्तेमुदाउणं पव्वइओ, पत्तो सुगई चतवियतवो॥७०९।। ता संसारे को नाम, निच्छ भोपभव ? जं इह सुएहि।तारिजति अवस्स, नियपियरो दुग्गइदहाओ ॥७१०॥ इत्थंतरम्मि पढमा जंपइ, मज्जा समुद्दसिरिनामा।सामिय ? पच्छायावं, जासि तुमं बगकरिसगुन्च ॥७११॥ निसुणसु पुहविपसिद्धे, सुसीमगामे सुसीमसोहिल्ले। धणपन्नाइसमिद्धो, बगगामा करिसगो आसि ॥७१२॥ वासारत्ते पत्ते, सो कंगुकुलत्थकुद्दचाईणि । बहुसो खेडिउ खित्ताइ, वावए बहुयधन्नाई ॥७१३॥ सामलदलेहि तेहिं, परूढधन्नेहि खित्तभूजाया । उग्गयकेसवया इव, अहवा कच्चेण मढियव्य ॥ ७१४ ॥ तं कंगुकुदवाई-धनं पिक्खिय बगो पबढ़तं । तुट्टो कत्थ विगामे, पत्तो सयणातिही दूरं ॥ ७१५ ॥ सयहि भोयणम्मी, दिना गुडमंडगा तया तस्स । तेण अपुवाहारेण, हरिसिओ सो मणे अहियं ॥७१६॥ अह सो पभणइ सयणे, सहलं तुम्हाण जीवियं लोए । जेसिमिमो आहारो, मणोहरो अमयपिंडु व ॥ ७१७ ॥ सुमिणे विन पिक्खेमो, अम्हे कइया वि एरिसाहारं । ही कंगुकुद्दवाई-निदड्ढउयरा मणुयपमुणो ॥७१८॥ अह सो पुच्छइ सयणे, अमुणियगुडमंडगो वियाणेउं । एंयाणि काणि कहवा, हवंति आहारवत्थूणि ॥ ७१९ ॥ ते तस्स कहंति तओ, अरहजलेण भह ? सित्तेसु । खित्तेसु वविजती, गोधूमा अन्नधन्न व ॥ ७२० ॥ पक्कलुणियाण तेसिं, गहियकणे पीसिउं घरट्रेण । पच्चंति वतितत्ताइ, मंडगालोहपत्तीए ॥ ७२१ ॥ वाविज्जते तह इ-क्खुणो वि तेसिं च वुइ ढिपत्ताण । निप्पीलणाउ पाविय-रसेण थीणेण होइ गुडो॥ ७२२ ॥ गुडमंडगनिप्पत्ति, एवं सम्मं वियाणिऊण बगो । गहिउं च इक्खुगोहुम-बीयं गामे निए पत्तो ॥७२३॥ तो गंतुं नियखित्ते, ते कंगृकुद्दवे बहुं फलिए । एसो लुणि लग्गो, रभसेणं भूयगहिउ व ॥ ७२४ ॥ तो वुत्तो पुत्तेहिं, ताय ?
॥१२९॥