________________
अज्ज दासु व्व ॥१५२।। सामिय ! देहेणं चिय, मज्झ वि भिन्नत्तमासि सह तेण । ता तदुक्खपलित्ता, संजाया दुम्मणा एवं ॥ १५३ तं सगुणरायपुत्तस्स, अभिभवं नरवई मुणेऊण । रुटो अयलं आहविय, वइयरं पुच्छिउँ चाह ॥१५४॥ किं रे दुइ! तुम इह, सामी जमिमस्स रायपुत्तस्स ! गुणनिहिणो सयमेवं, करेसि दंडं निउत्तु ब॥ १५५ ॥ इय भणिऊगारक्वं, आइसइ निवो इमस्स सव्वस्स । हरिऊण खिवसु एयं, कयंतचयणमि कवलं व ॥ १५६ ॥ इमिगा वि मूलदेवो, मुको जोवंतउ ति गणियाए । मोयाविओ वहाओ, तो भणिओ निवइणा एवं ॥१५७ ।। मुक्को सि जीवमाणो, गणिधावयणेण संपयं नवरं । आणीय मूलदेवं, पविसिज्जनु मज्झ देसे वि १५८ ।। तो रायाएसेणं, वज्जभएणं व तक्खणं चेव । अयलो तया चलिओ, निवआणा जं अलंघ त्ति ॥ १५९ ॥ सव्वत्थ वि अन्नेसइ, स मूलदेवं परं न पावेइ । अप्पुन्नु च निहाण, तो पारसकूलमणुपत्तो ॥ १६० ॥ रनो भएण तत्थ वि, रहिओ आणाविऊण सकुडंबं । रत्नावि देवदत्ता, सावालभं इमं भ. णिया ।। १६१ ॥ कहसु कह मूलदेवो, इहागओ मज्झ न कहिओ तुमए ?। सा आह मए बहुहा, भणिो वि न देइ सो कहिउं ॥१६२ ॥ अह पणमिऊण निवई, सा मग्गइ तत्थ पुव्वदिन्नवरं । सामिय ! नाहं कस्स वि, देया इत्तो परं तुमए ॥ १६३ ।। सो नियमुहपडिवनो, रना दिनो वरो तया तोसे । सा मूलदेवविरहे, अन्ननरं न रमइ सन्म ॥१६४ ॥ अह मग्गे वच्चंतो, स मृलदेवो कमेण संपत्तो । बारसजोयणमाण, अडविं भीमं जमगि व ॥१६५ ॥ वायामित्तसहाओ, बीओ जइ को वि हवइ मज्झ पहे । ता सोहणं ति जंतो, हरिव्व पच्छामुह नियइ ॥ १६६ ।। ता तत्थ ढक्कविप्पो, संबलथइयासमनिओ पत्तो । सद्धडनामो सो तेण, पुच्छिभो कत्थ वच्चेसि ॥१६७ ।। स भणइ अडवीपुरओ, वोरनिहाणं वयामि
