________________
पर्युषणा
ष्टान्हिका व्याख्यान
॥२१॥
देवाधिदेवनी प्रतिमा रहेली छे. ते प्रतिमा सहित डाबडाने लइ जइ सिंधुसौवीर नामना देशने विषे, वीतभयपाटण
भाषान्तरम् नामना नगरने विषे चतुष्पथे (चौटाने विषे) उभा रही आ देवाधिदेवनी प्रतिमा छे तेने ग्रहण करो, आवी रीते उद्घोषणा करजे. एम कही देवता स्वस्थाने गयो. पछी ते वणिके ते प्रमाणे कयु. हवे ते वीतभयपाटणने विषे तापसोनो भक्त उदायीराजा तथा अन्य दर्शनीओ पण त्यां आव्या, अने सर्वे पोतपोताना देवने संभारी डाबडा उपर घा करवा लाग्या, तोपण डाबडो नहि उघडतां सर्वे कुहाडाओनी धारा खंडीतपणाने पाम्ये छते सर्वे लोको उदासीन थया, अने मध्याकाळ थयो ते समये प्रभावती राणीए राजाने भोजन करवा निमित्ते दासीने बोलाववा मोकली तेथी राजाए पण कौतुक जोवाने माटे प्रभावती राणीने बोलाववाथी तेणी त्यां आवी अने कहेवा | लागी के-देवाधिदेव अर्हन् विना बीजो देव नथी माटे कौतुक जुओ. एम कही यक्षकर्दमयी अभिसिंचन करी | पुष्पांजली चडावीने बोली के-हे देवाधिदेव अईन् ! मने दर्शन आपो. एवी रीते बोलतानी साथे ज प्रभातकालने विषे जेम कमळ प्रफुल्लित थाय छे तेम डाबडाना संपुटो पोतानी मेळे ज खुल्ला थइ गया अने अम्लान एवा कमलनी माळा सहित प्रतिमा प्रगट थयां. तेथी जैनशासननी घणी ज उन्नति थइ. त्यारबाद ते वणिकनो सत्कार करी ते मूर्तिने अंतःपुरने विषे महोत्सव सहित लइ जइ नवीन जिनमंदिर करावी तेने विषे प्रतिमा स्थापन करी, प्रभावती राणी निरंतर त्रिकाळ पूजन करवा लागी. अन्यदा प्रस्तावे राणीना आग्रहथी राजा वीणा वगाडवा बेठो अने राणी परमेश्वर पासे नृत्य करवा लागी. नाटकने करती वेळाए राणीनुं मस्तक राजाए देख्यु नहि, तेथील क्षोभ पामेला राजाना हाथमांथी वीणा वगाडवानी कंबी पडी गइ; तेथी राणीना नृत्यनो भंग थयो अने राणीने
