________________
བྷྲ ལྤ ཝཱ ྂ
पृ. ८१
करणहारा । कहांला कीजे विस्तारवे ॥ ध० १२ ॥ लोक सकल तब हुवा बिसर्जन । पोंता निज २ गेहवे । शिक्षा सिखाने गुरुवर आपे । जंबु आदश सनेहवे ॥ घ० १३ ॥ पांच महाव्रत निरतिचारे | पंचेन्द्री वश तय । चार कषाय न करवो कदापि । नव वाड शील पलायवे ।। ध० १४ ॥ सुवचन कुवचन सम परिमे । सहणी क्षमा कर घालवे । जड चेतनरो भेद समझने । रहरणो वैराग में लालरे । ध० १५ ॥ भाव करण जोतिनुं सच्चा । मन वचकाया शुभ धारवे । ज्ञान दर्शन चारित्र संपन्ने । ए तीनुं ही सुखकारवे ॥ ध० १६ ॥ शीतादिक वेदन समभावे । सहिकर करज' चुकायवे । मरण उपसर्ग सु नहीं डरणो । गुण सत्तावीस थायवे ॥ धन० १७ ॥ सांझ सवेरे पडिकमणो । पडिलेहरण बिध सद्धबे । ज्ञान अश्व वढ तप तेगा गहि । करवो करमां सु जुद्धबे ॥ ध० १८ ॥ प्रथम पोरसी करवी सझाय । द्जी मध्ये ध्यान ध्यायवे । तीजी में निरवद्य आहार गवेषण । चोथी में फिर सझायवे ॥ ध० १६ ॥ पांच सुमतने तीन गुपत जुत । करवो नव कल्पी बिहार | ज्ञान गुराये विनय स लेगो । वहणो आज्ञानुसारखे ॥ घ० २० ॥ इत्यादिक दीवी हित शिक्षा | तहत करी हर्षायवे । सर्व मली पद पंकज प्रणमी । लीवी शीप चढायवे ॥ ध० २१ ॥ खप कर आगम ज्ञान सुण्यो बहु । पुदगल सुख सु अलिप्तवे | मांड्यो आतम निर्मल करवा । नानाविध तप दिसवे ॥ ध० २२ ॥ सूत्र तणी रचन कर पूछा । तिण कीधी महाभागवे । पंचम कालरा जीव उधारण । तसु उप कार अथाग बे ।। ध० २३ ।। गुरु अनुमत अनुसार चलता । ध्याता सुकल ध्यानवें । घाति कर्म राहु थया
ढाल
३४
