________________
रन
मासा
होयतो । कां० । सजादे मुझ देव । इम कही चरणा बीचे हो । वे तुर्त ही बाहिर नीकली। कां० । यक्ष छल्यो तत खव ॥ स०१४॥ धन २ लोग कहावे हो । निंदाचे बुढाने बहु । कां० । भेड चाल संसार । तिरियाने बहकावे हो । अति डाहा वाके सो ऊवरे । कां० । मूर्ख हे रह्या झार ।। सु०२० ॥हाल पयंपी वारु हो हित. कारु एह उगणीसमी । कां। आगे कथा रसाल।प्राणनाथ सुणिए हो अवगुणी ए नाही विन गुनहे। कां। न्याय नीत प्रतिपाल ॥ सु० २१॥
॥दोहा॥ कनक का रतन तडफडे । कुलटा प्रगट्यो साच । सत्व गयो जख देवमो । करयो काच कू पाच ॥ १॥ शोक समुद पठो थको । ध्यावे भारत ध्यान । भूख तृषा निद्र गई । विगड गयो तसू झान ॥२॥
॥ढाल बीसमी ॥ कररो कंकण तोड दूजे दिन ह लीयो । प्रीतमजी । एदेशी ॥ सारी रजनी तेह। सदा रहे जागतो। प्रीतमजी चोकायत चोकी काज । फिरे नित हाक तो ॥ प्री. १॥ उणही रस्ते प्रात। फिर २ डोलतो । प्री० । जवही देवे अावाज । तेही तब बोलतो ॥ पी०२॥ पहरायत नपपास । आयने इम कहे | मी० । इहां एक सुनार । नींद कबहुन लहे ॥ पी० ३ ॥ राय आदेश बालाय । तिणे हाजिर कियो । पी0अप्रमादी जाण । त्रिया ड्योढी राखीयो ॥ पी०४॥ गहण। वस्त्र बणाय । शोभे देवी सची जेसी । मी० । हाव भाव विभ्रम करत पति मन वशी ।। पी० ५॥ सोनी पहिली रात । बमासो जो
टाक्ष
