________________
अनेक तर्कवितर्क करतां तेने जातिस्मरण ज्ञान थयुं. तेथी तेना जोवामां तथा अनुभववामां आवयं के हुं पूर्वे जंबुद्विपम महाविदेह क्षेत्रमां पुष्कलावती विजयमां पुंडरीकगिणी नगरीमां महा पद्म नामे राजा हतो, त्यां दोक्षा लेइ चौद पूर्वधारी थइ घणा वर्ष दीक्षा पाळी छेवटे संलेषणा करी महाशुक्र देवलोकमां देवपणे उत्पन्न थयो. त्यांथी आदी हुं अहीं तेतलिपुत्र प्रधान भद्रामातानी कुखे थयो. अहा ! आटलो काळ में प्रमादमां गुमान्यो. एम विचारी पोते पंचमुष्टी लोच करी मव्रज्या लीधी अने केवलज्ञान प्राप्त थयुं देवताओए वेष आध्यो अने केवळज्ञाननो महोत्सव कर्यो. राजा कनकध्वज आ वात सांभळी मुनिराजने वंदन करवा आव्यो. वंदन नमस्कार करी पोताना अपराध खमावतो केवळीना चरणकमळ प्रत्ये पडयो. सुनिए धर्मदेशना दीधी तेथी राजा श्रावक थयो, अने श्रावकनां बार व्रत अंगीकार कर्या, अने मुनि माक्षे पधार्या,
या कथानो सारः - कनकध्वज राजाना मोहमां पडेलो तेतलिपुत्र मंत्री तेने पोटिलदेवे बहु उपाय करी धर्मबोध आप्यो, तेथी तेणे जैन दीक्षा अंगीकार करी अने मुहूर्तमां केवळज्ञान पाम्या. आवा उत्तम उपकार करनारा देवोनी हीलना करवी ए आपणुंज भारी कर्मपणुं छे.
को बीजो तसु गुरु नव मल्यो, सुर वचने मिथ्या मत टब्यो | तेहज देव गुरु थानक दुवो, | उदाहरण दिव सांजली जुवो ॥ ११ ॥ निरयावलिया नाम उवंग, सोमिल 'माहतो प्रसंग ॥
१ ब्राह्मण.