________________
॥ भावार्थ-त्यां पोताना कोइ भक्ते आपेल गायने ग्रहण करी ते ब्राह्मणे रात्रिना छेल्ला पहोरने विषे पोताना || | गाम तरफ जवा प्रयाण कयु, तेवामा ते दुष्ट भानुए आवीने गाय, पत्नी अने पुत्र सहित मारी नाख्यो ॥ १८३ ॥
ततः पापी पलाय्याऽगाद्, गङ्गावर्ते यदा तदा ।
शीतों सायमद्राक्षीत्, कायोत्सर्गस्थितं मुनिम् ॥१८४ ॥ भावार्थ-त्यांथी महारौद्र अध्यवसायी भानु नासीने गंगाने कांठे पोताने स्थाने चाल्यो गयो, गंगाने काठे || च. सायंकाले शियाळानी ठंडी ऋतुमा एक मुनिराजने काउसग्गं ध्याने उभा रहेला जोया ॥१८४ ॥
अहो ! कियचिरं कष्ट-मसावत्र सहिष्यते ।
इति विस्मयवांस्तस्थौ, तत्र यामचतुष्टयम् ॥ १८५ ॥ • भावार्थ-शियाळानी कडकडती ठंडीमा सायंकाले काउसग्ग ध्याने उभा रहेळा महात्माने जोइ भानु विचार करवा लाग्यो के-'अहो ! आ मुनिराज केटलो वखत आवा प्रकारचं कष्ट सहन करशे?' एम आश्चर्ययुक्त बन्यो छतो त्यांज रात्रिना चार पहोर रहो ॥ १८५॥
प्रातः स पारितोत्सर्गः, प्रणम्याऽप्रच्छि भानुना। किं कार्य प्राज्यराज्येन, यदेवं तपसे तपः? ॥ १८६ ॥
