________________
भावार्थ-पारसीक देशमा तेना लोही वडे वस्त्रो रंगावा लाग्या. आवी रीते आपत्तिमां आवी पडेलो ते ।। सोम लाग जोइ त्यांची नाठो, समुद्र उतरीने रस्तामा जता कोइ एक गाम आव्यु. याममा पेसतांन तेनी सन्मुख आवता मास उपवासवाला एक मुनिने ते पापीए लाकडी वडे त्रण वार प्रहार करी जमीन उपर पाडी दीधा ॥ १४२-१४३ ।।
तस्मिन्नथ विपन्नेऽसौ, नश्यनारक्षकैधृतः।
कृपया मोचितः श्राद्धः, पलाय्यं कृतवानथ ॥ १४४ ॥ भावार्थ- लाकडीना अतिशय प्रहारथी मुनिराज त्यजि मरण पाम्या. मुनिने मारी सोम त्यांची नासतो हतो तेवामां रस्तामों कोटवाळोए पकड्यो, पण त्यांना दयाल श्रावकोए करुणा लावी छोडाव्यो. त्यार बाद सोम त्यांथी पलायन करी जंगलमा चाल्यो गयो ॥ १४४ ॥
मृत्वा दावाग्निनाऽरण्ये, सप्तमं नरकं गतः।
ऋषिहत्यामहापापं, तत्कालं स्यात् फलप्रदम् ॥ १४५ ॥ भावार्थ-अरण्यमा दावानळयी मरण पापीने सातमी नारकीमां गयो, कारण के मुनिहत्यानुं महापाप तत्का|| ल फळ आपे छे ॥ १४५ ।।
