________________
उपासक
दशांग सानुवाद
॥ ८ ॥
५. तए णं से आणन्दे गाहावई समणस्स भगवओ महावीरस्स अन्तिए तप्पढमयाए थूलगं पाणाइवायं पच्चक्खाइ, 'जावज्जीवाए दुविहं तिविहेणं न करेमि न कारवेमि मणसा वयसा कायसा' १ | तयाणन्तरं च णं थूलगं मुसावायं पच्चक्खाइ, 'जावज्जीवाए दुविहं तिविहेणं न करेमि न कारवेमि मणसा वयसा कायसा' २ | तयाणन्तरं चणं थूलगं अदिण्णादाणं पञ्चकखाइ, 'जावज्जीवाए दुविहं तिविहेणं न करेभि न कारवैमि मणसा वयसा कायसा'३ । | तयाणन्तरं च णं सदारसन्तोसिए परिमाणं करेइ, 'नन्नत्थ एक्काए सिवनन्दाए भारियाए, अवसेसं सव्वं मेहुणविहिं
५ त्यार बाद आनन्द गृहपति श्रमण भगवंत मरहावीरनी पासे प्रथमथी स्थूल प्राणातिपातनुं प्रत्याख्यान करे छे-'हुँ जीवन पर्यन्त | द्विविध अने त्रिविधे एटले मन, वचन अने काया वडे स्थूल प्राणातिपात-हिंसा नहि करूं अने नहि करावं.' त्यार पछी स्थूल मृषावादनुं प्रत्याख्यान करे छे-'हुं यावजीव द्विविध त्रिविधे मन, वचन अने काया बडे स्थूल मृषावादनुं आचरण नहि करूं अने नहि करा. त्यार पछी स्थूल अदत्तादाननुं प्रत्याख्यान करे छे- 'जीवन पर्यन्त द्विविध-त्रिविधे मन, वचन अने काया वडे नहि करूं अने नहि करावं.
५ ते आनन्द श्रावक भगवंत महावीर पासे 'तप्पढमयाए' ते अणुव्रतोमां 'प्रथमतया'- प्रारंभमां 'स्थूलकं' स्थूल- त्रस संबंधी प्राणातिपातनुं प्रत्याख्यान करे छे. 'जावज्जीवाए' यावती जीवा ज्यां सुधी जीवन-प्राणधारण छे, अथवा यावान् जीवः प्राणधारणं यस्यां प्रतिज्ञायां - ज्यां सुधी प्राण धारण करूं त्यां सुधी 'द्विविधं' कर अने कारवकुं ए वे भेदे 'त्रिविधेन' मन, वचन अने काया वडे, ( अहीं 'कायसा' प रूप 'स' नो आगम थवाथी थयुं छे. ) 'न करोमि नहि करूं अने नहि करावं इत्यादि वडे एज हकीकतने स्पष्ट करेली छे, त्यार पछी स्थूल मृषावादनुं प्रत्याख्यान करे छे. तीव्र संक्लेशना परिणामथी तीव्र संक्लेशने उत्पन्न करनार स्थूल मृषावाद छे. 'आ चोर छे' पवा व्यवहारनुं कारण स्थूल अदत्तादान छे. पोतानी स्त्री वडे संतोष ते स्वदारसंतोष. अहीं स्वार्थमां
१ आनंदा
ध्ययन
|| 2 ||