________________
उपासकदशांग सानुवाद
२ कामदेवाध्ययन
॥६५॥
॥६५॥
मित्तनाई आपुच्छित्ता जेणेव पोसहसाला तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता जहा आणन्दो जाव समणस्स भगवओ महावीरस्स अन्तियं धम्मपण्णत्ति उवसंपजित्ता णं विहरइ।
२ तए णं तस्स कामदेवस्स समणोवासगस्स पुव्वरत्तावरत्तकालसमयंसि एगे देवे मायी मिच्छद्दिट्टी अन्तियं | पाउन्भूए । तए णं से देवे एगं महं पिसायरूवं विउव्वइ । तस्स णं देवस्स पिसायरूवस्स इमे एयारूवे वण्णावासे वक्तव्यता कहेवी, यावत् ज्येष्ठ पुत्र अने मित्र ज्ञाति वगेरेने पूछी ज्यां पोषधशाला छे त्यां आवे छेः त्यां आवीने आनन्दनी पेठे धर्मप्रज्ञप्तिनो स्वीकार करीने विहरे छे.
२ त्यार पछी ते कामदेव श्रमणोपासकनी पासे मध्य रात्रिना समये एक मायी मिथ्यादृष्टि देव प्रगट थयो अने ते देव एक मोटु पिशाचर्नु रूप विकुर्वे छे. ते पिशाच रूप देवनो वर्णनव्यास-वर्णननो विस्तार आ प्रमाणे छे-तेनुं माथु गोकिलंज-टोपलाना
१-२ हवे बीजा अध्ययनने विशे कंडक लखीए छीए-ते कामदेव श्रमणोपासकनी पासे 'पुब्बरत्तावरत्तकालसमयंसि' पूर्वरात्र|राधिनो पर्व भाग, अने अपररात्र-रात्रिनो पछीनो भाग, ते रूप कालना समयने विशे ण्टले मध्यरात्रिए एक मायी मिथ्यादृष्टि देव
आब्यो अने ते एक मोटुं पिशाचर्नु रूप बिकुर्वे छे, तेनो 'इमेयारूवे' आ आवा प्रकारनो 'वण्णावासे'-वर्णकन्यासः-वर्णननो विस्तार छे. 'से तेनुं 'सीसं' शीर्ष-मस्तक 'गोकिलजत्ति गायोने चारो करवा माटे वांसजें बनावेलु पात्र, जेने डालुं कहेवामां आवे छे, ते उधुं मूकडे होय तेना आकार जेवो आकार छे. बीजा पुस्तकमां बीजं विशेषण छे-'विगयकप्पयनिभं विकृत-बेडोळ अलंजरपाणी भरवानुं माटीमोटुं पात्र वगेरे, तेना कल्पक-खंड अर्थात्-कर्पर-ठीबना जेवु छे, क्वचित् 'वियडकोप्परनिर्भ' विकट