________________
का
उपासक
दशांग सानुवाद
॥१७॥
SXXXXXXXXXXXXAKCK8***&&&
ससहस्सटिइएसु नेरइएसु नेरइयत्ताए उववजिहिसि । तए णं सा रेवई गाहावाणी महासयएणं समणोवास
Cl८महाशतक एणं एवं वुत्ता समाणी एवं वयासी-रुटे णं ममं महासयए समणोवासए, हीणे णं ममं महासयए समणोवासए,
अध्ययन अवज्झाया णं अहं महासयएणं समणोवासएणं, न नजइ णं अहं केणवि कुमारेणं मारिजिस्सामित्तिकद्दु भीया तत्था तसिया उव्विग्गा सञ्जायभया सणियं २ पच्चोसक्का, पच्चोसक्कित्ता जेणेव सए गिहे तेणेव उवागच्छइ,
॥१७॥ उवागच्छित्ता ओहय० जाव झियाइ । तए णं सा रेवई गाहावइणी अन्तो सत्तरत्तस्स अलसएणं वाहिणा अभिभूया अदृदुहवसट्टा कालमासे कालं किच्चा इमीसे रयणप्पभाए पुढवीए लोलुयच्चुए नरए चउरासीइवाससहअसमाधिने प्राप्त थइ मरण समये काळ करी आ रत्नप्रभा पृथिवीना लोलुय अच्चुय नरकने विशे चोराशी हजार वरसनी स्थितिवाळा नैरयिकोमा नारकपणे उत्पन्न थइश. ते महाशतक श्रमणोपासके ए प्रमाणे कडं एटले ते रेवती गृहपत्नी आ प्रमाणे बोली-महाशतक श्रमणोपासक मारा उपर गुस्से थयेल छे, महाशतक श्रमणोपासक मारा उपर हीन-विरक्त थयो छे. महाशतक श्रमणोपासके मारा विशे दुर्विचार कयों छे, नथी जाणती के हुँ कोइक कुमार-दुःखकारक मृत्यु वडे मराइश' एम विचारी भयभीत थइ, त्रास पामी, त्रस्त
थइ उद्विग्न थइ अने जेने भय थयो छे एवी धीमे धीमे पाछी गइ. पाछी जइने ज्यां पोतानुं घर छे त्यां आवी. आवीने अप|हत थयेली छे मननी इच्छा जेनी एवी ते यावत् विचार करे छे. ते पछी ते रेवती गृहपत्नी सात रातनी अंदर अलसक व्याधि वडे पण आमाशयने विशे अलसीभूत ( आळसुनी पेठे) पडी रहे तेथी ते अलसक रोग कहेवाय छे.
'हीणे त्ति प्रीतिथी रहित. 'अपध्याता' दुनिना विषयभूत करायेली. 'कुमारेणं' दुःखकारक मृत्यु बडे.