________________
उपासकदशांग
सानुवाद
॥ १४७॥
| सालं मङ्गलिपुत्तं एज्जमाणं पासइ । पासित्ता नो आढाइ, नो परिजाण, अणाढायमाणे अपरिजाणमाणे तुसि णीए संचिट्ठर ।
१३. तए णं से गोसाले मङ्गलिपुत्ते सद्दालपुत्तेणं समणोवासएणं अणाढाइजमाणे अपरिजाणिजमाणे पीढफल गसिज्जासंथारट्टयाए समणस्स भगवओ महावीरस्स गुणकित्तणं करेमाणे सद्दालपुत्तं समणोवासयं एवं | वयासी - ' आगए णं देवाणुप्पिया ! इहं महामाहणे ? तए णं से सद्दालपुत्ते समणोवासए गोसालं मङ्गलिपुत्तं एवं वयासी' के णं देवाणुप्पिया ! महामाहणे ' ? तए णं से गोसाले मङ्गलिपुत्ते सद्दालपुत्तं समणोवासयं एवं बयासी - 'समणे भगवं महावीरे महामाहणे' से केणट्टेणं देवाणुप्पिया! एवं बुच्चइ - 'समणे भगवं महावीरे महाआदर करतो नथी, तेने जाणतो नथी, आदर नहि करतो अने नहि जाणतो ते मूंगो उभो रहे छे.
१३. त्यार बाद श्रमणोपासक सद्दालपुत्र वडे नहि आदर करायेला, नहि जाणेला अने पीठ, फलक, शय्या अने संथारा मा श्रमण भगवंत महावीरना गुणकीर्तन करता मंखलिपुत्र गोशालके श्रमणोपासक सद्दालपुत्रने आ प्रमाणे कधुं- 'हे देवानुप्रिय ! अहीं महामाहण आव्या हता? त्यारे ते सद्दालपुत्र श्रमणोपासके कछु हे देवानुप्रिय ! कोण महामाहण छे ? त्यारे मंखलिपुत्र गोशाल के कांश्रमण भगवंत महावीर महामाहण छे. हे देवानुप्रिय ! शा हेतुथी एम कहो छो के श्रमण भगवान् महावीर महामाहण छे ? हे सद्दालपुत्र ! खरेखर श्रमण भगवान महावीर महामाहण, उत्पन्न थयेला ज्ञान दर्शनने धारण करनारा यावत् महित-स्तुति करायेला अने पूजित छे, यात्रत् तथ्य कर्मनी संपत्ति वडे युक्त छे, ते कारणथी हे देवानुप्रिय ! भ्रमण भगवान् महावीर महामाहण छे.
७सद्दालपुत्र अध्ययन
॥ १४७॥
