________________
A
बन्धुदत्तकथा
श्रीदे. चैत्यश्रीधर्म०संघाचारविधौ ॥२२॥
णेहिं । न य देवदाणवेहिंवि रक्खिजइ मच्चुणो पाणी ॥१८॥ तथा-जम्मजरामरणभएहिं विहुए वाहिवेयणाविहरे। मुनु जिणवरवयणं संसारे अस्थि नहु सरणं ॥१९॥ अविय-बहुविहआवइमझे जं जीविजट खणंपि तं चुजं । न चिरं खुहियमुहत्थं सरसफलमवद्धिय चिट्ठे ॥२०॥ जं जेण कयं कम्मं सो तं अणुहबर अपणो तेच । इय अमुणतो मूढो सयणजणो बिलयए पहुयं ॥२१॥ काउं मयकिशाई तीसे जाओ कमेण गपसोगो ! जे जीवाणं पानं पिम्सोमोय पंचदिणा ॥२२॥ ततो अनंकन परिणावइ धणई नियं पुरातानिहु विमूहयाए विवाहीतरदिशिल्या ॥२३॥ अन्न मिले जो अप्पाणासरं व मन्नतोपडिऊण अंतराले कुवियकयंतो कुणइ अन्नं ॥२४॥य परिणियमिनाओ परिणयणाणंतरिश्चिय दिणमि । उन्मजाउ माओ उदयेणं अमुहकम्मरस गरि५|जो--"पविसउ बिचरं आरहगिरिवरं मंसमाइ सिकारोबाराहरदेवं वातविन सुखद पुरकाण।२६।।दडोपरि पिटगसम विस-थो बंधुदनु दय नाम्रो निहियं लोरणं मलयलो हलुकोजेणं ॥२ा अन्भत्थणापरस्सविधणेण बहुमाऽवि सेन को देइ ! नियकन्नं किं कब करछेएण कणगेण ॥२८॥ सो विषअचित्तो चिचे चितेइ बंधुदत्तुति! किमिमीह पीवराह व सिरीइ मह दद्दयरहियाए। ॥२९॥ जओ-केरिसया व विलासा मा चाहिययस्स निधुई तस्स । जसान समसुदाहिया पिया थिला न असा धरंमि ॥ ३०॥ न चैवं भावपति-पत्नी प्रेमवती सुतः मुविनयो नाता गुगारला, स्निग्यो धुजनः सवाऽतिचतुरो नित्यं प्रसन्नः प्रभुः । निर्लोभोऽनुचरः परार्तिशमने प्राप्तोपयोगं धनं, पुण्यानामुदयेन संततमिदं कल्यापि संपद्यते ॥३।। तो सो चिंतासंतावताविरंगो पहीणसच्छाओ। दिवसे दिवसे सिजइ चंदो इव किण्हपखंमि ॥३२॥
॥२२०॥