________________
श्रीदे● चैत्य०श्री
धर्म० संघा चार विधौ
१८८||
अनदिणे अवहरिया अणंग सिनामखयरेण ||५९|| तो पुकरिअं सहिआजणेण उपिच्छ पिच्छ नणु ताय ! । खयराहमेण केणवि निज गांमि सीलवई || ६०॥ तं सोउ सोयविदुरं आनंदनिवं कपि संठविउँ । उप्पइओ मणिचूडो तपिट्ठीए नहपईमि ॥ ६१ ॥ रे ठाहि ठाहि अविदिनकनपाहरणसज निलज | इअ तो पत्तो तो दोवि भिड़ंति ते सुहडा ||३२|| तेसिं जुज्झताणं सीलवई निवडिआ विमलसेले | अनुषं पहरिय ते उ दोषि पंचत्तमणुपत्ता ॥ ६३ ॥ अह सीहरुद्दसद्दलरुद्द भयभैरवं पएसं तं । दद्धुं भयलोललोयणवारा पलवेद इय बाला || ६४ || हा ताय ! तायसु ममं हा जणणि जणसु झदि यह सारं । हा हा नरचूडामणिमणियूड ओस कमवत्थं १ ॥ ६५ ॥ जं जीव ! कथं तुमए पुवभवे तं मुहागयं इहि । परिदेविएण तो किं इयप्पणा संवद अप्पं ॥ ६६ ॥ न प बंधुणी न पहुणो न य सुहिणो पक्खवाइणोऽवि परा । कज्जं न सरइ विमुद्दे विहिंमि दिए सक्खं ॥ ६७॥ ता इकी थिय सुकयं ताणं सरणं जिवाण इत्यत्ति । चिंतिय एगपए से सा तत्थालिहइ जिणपडिमं ॥ ६८ ॥ तं झायंती निचं निविहाए वंदनाएँ वंदनी । हत्थसयमज्झभागे निम्मियदेसावगासित्रया ।। ६९ ।। तत्थअितरुनिवडि अफलभरसरसलिलधरियनियपाणा । उम्मतवसोसियंगी अंगीकपविविश्वयनियमा ॥ ७० ॥। जीवियमरणेसु समा समाहिणा गहियअणसणा कइया । जा चिट्ठइ सा बाला मृमरंती पंचनपुकारं ॥ ७१ ॥ तो तेण परसेणं गच्छंतो सामए जिथे नमिउं । तं नियइ कोऽवि खयरो गरिमाणं अयगरेणं ॥ ७२ ॥ वो सो फुरंतरोसो आकड्डि अउम्गमंडलग्गो य । जातं कथं तभी अणदेहं दयअयगरं हणिही |||७३|| ता करुणाभरमंधर गिराइ बाला भणेइ अहहहहा । एयस्स मज्झ तपुणो कए सया पडणधम्मस्स ॥ ७४ ॥ कहकहबि पराभवखं जीविअअभिकखिरं दृतं । अयमरभिमं वरायं मा मा मारेसु खयरवर |||७५॥ किंच-अधिरेण थिरो समलेग
रत्नसारकथा
1182611
