________________
आह हसंता अचिंतमाहप्पयाए देवस्स । संघडंइ दुग्घडंपि. हु भन्नइ अन्नं किमम्हेहिं ? ॥९७॥ मइसारमंतिणा जंपियं तिओ देव ! एस किल दत्तो । सप्पुरिसज्जियविहवोव्व नायगहिओ सयाकालं ॥९८॥ किंच । रंजइ सयणे महुरप्फलेहिं
वडपायवो अपुप्फोवि । न पलासतरू कुसुमुब्भडोवि विरसं फलं देंतो ॥९९।। गज्जति मियं महुरं वरिसंति घणा घणं॥६७७॥ बुणा भरिया । रित्ता कक्खडखडहरबुब्भडा तुच्छयं पिच्छ ॥१०॥ सव्वा भणाइ महुरं पुरओ रिउणोवि छंदवित्तीए।
अंतरबहुमाणे पुण परोक्खगुणवन्नणं चिंधं ।।१०१।। संथुणइ विणयपणओ बहुं कुभिच्चोवि विविहवयणेहिं । कजेहिं सच्चविजइ पहुम्मि भत्ती सुभिच्चाणं ॥१०२।। ता सव्वहा अकित्तिमणेहो देवम्मि एस सेट्टिसुओ। गहिरत्ताउ न कहियं संभवई देव ! पुण एयं ॥१०३।। एईए बालगाए पुरओ तइ भत्तिमणुसरंतेण । गुणकित्तणं कयं तेण तीए रागा समु. भूओ ॥१०४।। एसो चिय जणएहिं विसजिओ एत्थ तीए सममेव । एसो संचल्लो देवपायजाणावणणिमित्तं ॥१०५॥ नवरं तुरियतरपओ समागओ भासियं च दत्तेण । मइसारो मंती एस णूणं सच्चाभिहाणोत्ति ॥१०६॥ कहमन्नहा परोक्खं वत्तं देसंतरेहिं अंतरियं । पञ्चक्खुवलद्ध पिव वजरइ सपच्चयमिमंति ॥१०८।। अहवा । दूरनिहित्तंपि निहिं तिणवल्लिसमोत्थयाए भूमीए। णयणेहिं अपेच्छंता कुसला बुद्धीए पेच्छंति ॥१०८।। ततो रन्ना सेन्नं संजत्तिपरं निवारियं झत्ति । पञ्चोणोए णिउत्तो मंती तो धोधणो तीए ॥१०९।। नगराक्खगलोगो भणिओ नगरं जहायरपरेहिं । सभितरबाहिरियं पयट्टमहसवं कजं ॥११०॥ तह चारगसोहणयं धवलाई देउलाई सयलाई। वारेह संकसालं जहा न सुंकं गहेयव्वं ॥१११॥ सव्वो य पगइवग्गो मालियतंबोलियाइओ वच्चो । नियवावारपरेहिं होयव्वं सव्वहा इण्हि ॥११२॥
॥६७७॥