________________
श्री प्रशमरति
प्रकरणम्
112 11
Jain Education Inte
****++**+++***+0
( भांग्युं तुटयुं ) वचन उच्चरे छे ते तेमने प्यारुं लागवाथी पुनः पुनः अधिक-अधिक सांभळवाने कौतुक उपजावे छे. तेवा बालकना वचननी पेठे सज्जनोनी आगळ कथन करेलुं असंबंध वचन पण प्रख्यातिने पामे छे. अत्र कोइ तर्क करे के पूर्वे वैराग्यजनक अनेक शास्त्ररचनाओ महामतिवंतोए करेली छे तो पछी या प्रशमरति प्रकरण रचवानी शी जरुर छे ? वैराग्यरसना इच्छक जनो ए पूर्वनी रचनानो अभ्यास करशे. ११
ग्रंथकार पोते ज ए तर्कनुं समाधान करे छे
ये तीर्थकृत्प्रणीता भावास्तदनन्तरैश्च परिकथिताः । तेषां बहुशोऽप्यनुकर्तिनं भवति पुष्टिकरमेव ॥ १२॥ भावार्थ - तीर्थंकर महाराजाए प्ररूपेला अने तेमना गणधरादिके विशेषे विवेचेला जे भावो छे तेमनुं वारंवार अनुकीर्तन करते तेनी पुष्टिने अर्थेज छे. १२
विवेचन - पूर्वे तीर्थकर भगवंतोए जे जीवादिक पदार्थों तेना लक्षणादि क्रमथी अर्थथकी कला अने गणधरोए सूत्रगुंफनावडे जणाव्या, वळी तेमना शिष्यप्रशिष्योए परंपराए वखाण्या तेनेज मन वचन अने कायावडे वारंवार वखाणवा एटले जेम आत्मा कर्मबंधनथी मुक्त थइ मोचपदवीने पामे, एवी रीते तेनुं श्रवण, मनन अने निदिध्यासन करं ते पुष्टिकारी थाय छे. मतलब के एम करवाथी ज्ञान, दर्शन भने चारित्ररूप आत्मगुणोनी पुष्टि थाय छे अने आत्मगुणोनी पुष्टि कर्मनी निर्जरा थाय छे. एटले मोचसुख पामवामां बाधकभूत भावनो नाश थाय छे अने एवा क्रमथी आत्मानो
For Personal & Private Use Only
*****-++++**
॥ ५ ॥
jainelibrary.org
