________________
श्री प्रशमर ति
प्रकरणम्
॥ ४३ ॥
Jain Education Inte
*************+++
कटुक वचनो बोले, त्यारे रणसंग्रामना मोखरे रहेल हाथीनी पेठे तेच ते सघळं शुद्ध सरळ आशयथी अदीनपणे सहन करे छे, ने जेम पर्वत पवनथी कंपायमान थाय नहीं तेम गमे तेवा परिसह उपसर्गथी पोते डगता नथी.
३ ज्ञानी गुरु पासे समभावे रहीने क्षमानिधि संयमयोगमां सावधान थइने वर्ते छे अने शास्त्रनीतिने अनुसरी निर्मळ ध्यान धारी समाधि योगने साधे छे. तेमनुं तपोतेज अग्निशिखानी पेठे प्रकाशने पामे छे. वळी जे रागद्वेषादिकना कारणो विद्यमान छतां तेमां लेपाता नथी. निर्लेप-निर्विकार रही शके छे. ते धैर्ययुक्त महामुनिश्रोनो कर्ममळ अग्नियोगे रूपाना मळनी जेम जलदी बळी जाय छे.
४ जे महानुभावमुनि संयम आचारमां सुदृढ रही, निस्पृहपणे वर्ती, सर्व विषयविकाराने दूर करे छे, ते जेम भुजंग (सर्प) पोतानी जीर्ण कांचळीने क्षणवारमां दूर करी नाखे छे तेम दुःखमात्रने दूर करी शके छे.
५ जे मुनिजनो बंध अने मोचने यथार्थ जाणे छे, यावत् जे जे कारणोवडे जीव संसारमां बंधाय छे अने जे जे कारणोवडे मुक्त थाय छे ते यथार्थ जाणे छे अने जाणीने बंधना कारणथी अळगा रही मोक्षना कारणाने ज सावधानपणे सेवे छे, एवा निःस्पृही भने अप्रतिबद्ध महामुनिने वधारे वखत संसारमां भटकवुं पडतुं ज नथी. तेमनो जलदी मोच थाय छे. आचाराध्ययनोक्तार्थ भावनाचरणगुप्तहृदयस्य । न तदस्ति कालविवरं यत्र वचनाभिभवनं स्यात्॥११६॥ अर्थ - श्राचार अध्ययनमां ( आचारांगमां ) कहेला अर्थनी भावना मुजब आचरण करवामां सावचेत रहेता मुनिनो
For Personal & Private Use Only
*********************
॥ ४३ ॥
Parjanelibrary.org.
