________________
नवपद
१६।। न य गणइ तहा जिणवरमयंमि एगागिणीण अज्जाणं ! पडिसिद्धमवत्थाणं तहाहि सिद्धतवयणमि ।।१७।। तिण्हारेणं अज्जा भिक्खवियाराइएस त्ति:मू.देव.
पडिसिद्धा । संकाइया य दोसा जेणित्थी पक्कवयरिसमा ।।१८।। कुणइ य अप्पच्छंदा वसियरणुच्चाडणाइ लोयाणं । विज्जामंताईहिं पणयसिरो तेण मोय जणो सो ।।१९।। निच्चं न मुयइ पासं देइ य आहारवत्थमाईयं । न य पडिकलइ तीसे वयणं कइयावि विणयपरो ।।२०।। अद्धवयाइक्कंतीएं तीए KBX ।३०१॥ K एवं दिणेसु जंतेसु । वेरग्गमुवगयाए विन्नत्तो वंदिऊण गुरू ।।२१।। भयवं ! सरीरउवगरणबउसभावेण भावियमणाए । तह मंततंतवावारजणियजणचित्तखोहाए
२२।। जंकिंचि संचियं पावकम्ममिह तस्स घायणट्ठाए । पडियागयसंवेगाएं मज्झ वियरेसु पच्छित्तं ।।२३।। पडिवन्नं तं वयणं, गुरुणा आलोइए तओ तीए । ओणयसिराएँ अभिवंदिऊण पुण जंपियं एवं ।।२४।। नाह ! न दीहं कालं पव्वज्जं चत्तसयलसावज्ज । पालेउमहं सक्का पयच्छ ता अणसणं मज्झ ।।२५।। परिकम्मविऊण तओ थोवं कालं तयं तहा सव्वं । मंताइ परिहराविय गुरुणा से अणसणं दिण्णं ।।२६।। लोगागरिसणहेउं आढत्ता पुणवि सुमरिउं विज्जं । तव्वसओ एइ जणो पुणोऽवि पुप्फाइवग्गकरो ।।२७।। सूरीहि तओ पुट्ठो पुवुत्तो साहुसाहुणीवग्गो । तुब्भेहि किंपि सिटुं किमिमस्म जमेइ एस जणो ? ॥२८॥ तेणुत्तं नो अम्हेहिं किंचि तो पुच्छिया हु सा चेव । भणइ मए गुरु विज्जाबलेण आगरिसिओ एइ ।।२९।। भणियं गुरूहिं अज्जे ! न जुत्तमेयं तओ पडिक्कंता । लोओ ठिओ य इंतो एवं जा तिण्णि वाराओ ॥३०॥ काउं २ सम्म पडिकमिउं तं पयं चउत्थाए । वेलाएँ पुणो जंपइ पुव्वब्भासेण एसेइ ॥३१।। तेण य अवियडिएणं कालगया सा ससल्लया चेव । एरावणग्गमहिसी जाया सोहम्मकप्पंमि ।।३२।। इओ यरायगिहनगर बहिया गुणसिलए चेइए महावीरो । रइयंमि समोसरणे सुरेहिं सीहासणनिसण्णो ॥३३।। धम्मं कहेइ भयवं सदेवमणुयासुराएं परिसाए । तं ओहीए आभोइऊण सा आगया तत्थ ।।३४।। वंदित्तु भावसारं हत्थिणिरूवं विउव्बिउं पच्छा । धम्मकहाअवसाणे छेरंती दंसए नढें ॥३५।। एत्थंतरंमि पुच्छइ जाणंतुवि गोयमो जिणं पयओ। किं सामि ! इमं? सामीऽवि कहइ तो तीऍ पुन्वभवं ॥३६।। भणइ य अन्नो थेवं मा काही साहुसाहुणीमज्झे । मायं तेणेवमियं छेरंता दंसई नर्से ।।३७। अण्णे भणंति महया सद्देणं वायकम्ममोक्खं सा । कुणमाणा नट्टविहिं पदंसिया तत्थ पसिणाई ।।३८।। तो गोयमेण पुणरवि पुढे कइया णु पाविही मोक्खं ? । भणियं जिणेण एत्थं पालिय पलिओवमं आउं ।।३९।। एत्तो चुया विदेहे मणुयत्तं पाविऊण बोहिं च । सासयसोक्खं मोक्खं पावित्सइ गोयमा एसा ।।४०।। इति पण्डुराकथानकं समाप्तम् ।।
अत्र च संभूतिसाधोर्निदानशल्ययोगेन पण्डुरार्यायाश्च शल्यसम्बन्धेन बालमरणात् दुःखपरम्परेति विज्ञाय बालमरणपरिहार एव यतितमित्युपदेशगर्भो
॥३०
॥
Jain Educ
e rnational
For Personal & Private Use Only
woKOMerbrary.org