________________
SASAAR
***
श्रीरा
के) तेजे करी ताजा ( हो के ) थार्ज, पाला पग म जरो, एम सुनटोने कही सन्नहबछ खम.४ ॥१४॥
करी फरी लगवाने तैयार कख्या ॥ १७॥
तेह इम बुझतो सन्य सजी जुळतो, वीटीयो कत्ति सय सात राणे ॥ ते वदे नृपति अनिमान त्यजी हजीय तुं, प्रणमी श्रीपाल हित एद जाणे ॥ चंग ॥ १७ ॥ मानधन जास माने न ते चितवचन, तेहशुं जुऊतो नविय थाके ॥ बांधीयो पामी करी तेद सत सय नटे, दुर्ज श्रीपालजश
प्रगट वाके ॥ चंग ॥ १५॥ । अर्थ-(तेह के०) ते अजितसेन राजा पोताना सुजटने (श्म बुझतो के०) एवी रीते जणावतो थको
सऊथ श्रीपालना सैन्य साथे जुऊतो श्रको सैन्यने विलोडवा लाग्यो, ते जोर सातसें राणा लडवा हाव्या. तेनी सामे ते ए युद्ध करता तेना सुन्जटोने पूर करी (जत्ति के०) जटिति तत्काल अजितसेन
बारे तरफ घेरो करी वींटी लीधो, अने पठी ते राणा कदेवा लाग्या के हे नृपति !हजी सुधी तारं कां गयुं नथी, माटे तुं अनिमान गंझ, अहंकार राखबो युक्त नश्री, पूर्वे पण अहंकारथी घणा राजाऊनां राज्य गयां बे, माटे असारं वचन मानी आवीने श्रीपाल राजानां चरणकमल प्रत्ये प्रणाम कर. ( एह के०) ए श्रीपाल राजा केवो के ? तो के ( हित जाणे के हितनो जाण ने, माटे प्रणमीश तो तारा गुन्हा सर्व बदीस करशे ॥ १७ ॥ एवां वचन राणाए। कह्यां, पण अजितसेनना चित्तमां नरमाश आवी नहीं, केमके (जास के0 ) जेने (मानधन । के) अहंकाररूप धन ले ते पोताना हितनां वचन माने नहीं, तेम अजितसेन पण ते राणानां ॥१४॥ वचननी शवगणना करतो अनिमाने पूरित थको मनमा विशेष क्रोध धरतो (तेहशुं के० ) ते सातसे राणाऊनी साथे युरू करतो कोइरीते थाकतो नथी. मनमां विचारे जे जे मारा सुजटो बल-ल
Jain Education International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
