________________
॥दोहा॥
पुण्यवंत जिहां पग धरे, तिहां आवे सवि शक्षि॥ तिहां अयोध्या राम जिहां, जिहां साहस तिहां सिदि॥१॥ पुण्यवंतने लहीनो, श्वा तणो विलंब ॥ कोकिल चादे कंठरव, दीए ढुंब नर अंब ॥२॥ पुण्ये परिणति होय नली, पुण्ये सुगुण गरिह ॥ पुण्ये अलिय विघन टले, पुण्ये मिले ते इक ॥३॥ अर्थ-पुण्यवंत प्राणी जिहां पोतानो पग धरे तिहां सर्व प्रकारनी झझिावी मले, जेमके जिहां श्रीरामचंदजी होय तिहांज अयोध्या नगरी जाणवी, अने जिहां साहस तिहांज सिक्किा बे, ए दृष्टांत जाणी लेवो ॥१॥ पुण्यवंत प्राणीने लही जे लदमी पामवी ते तो मात्र तेने श्या करवी पडे, एटलोज विलंब . जेम कोकिल पदी बे, ते जे वारे रुमा (कंठरव के) कंठनो शब्द एटले सुकंपनी श्वा करे , ते वारे तरतज तेने अंब वृक्ष जे जे ते बुंब जरीने पोतानो महोर आपे ॥२॥ वली पुण्यना प्रजावे करी जीवनी नली एटले रुमी परिणति थाय तथा| पुण्यना योगे सुगुण जे रुमा गुण तेणे करी गरिष्ठ एटले मोटो थाय, तथा पुण्ये करी (अलिय के०) अलीक एटले मागं विघ्न टले, तथा पुएये करीनेज जेनी श्वा होय ते इष्ट वस्तु आवी मले ॥३॥
॥ ढाल उही ॥ सुण सुगुण सनेही रे साहिबा ॥ ए देशी॥ . श्क दिन इक परदेशीयो, कहे कुमरने अद्जुत गम रे॥ सुण जोयण त्रणसें नपरे, के नयर कंचनपुर नाम रे ॥
जु जु अचरिज अति नबुं ॥१॥ए आंकणी ॥ | अर्थ-हवे एक दिवसे एक परदेशी पुरुष श्रीपालनी हजुर श्रावीने एक अनुत स्थानकनी वात
SOURCHARGAOCALSALMANGAROOCOGREECCANCE
Sain Education International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
