________________
धन्ना० ४१
नर सघलो गेटो ॥ २ ॥ तुमे पर उपगारी हो के, गुरामसिना दरिया || तुमे सहज सुरंगा हो के, संतोष जरिया । सुविवेक विचारी हो के, सारी तुम करली || जिनमत अनुसँग हो के, पुण्यातली जरणी ॥ ३ ॥ तुमे मुजने तारी हो के, वारी हुं रजानं तुमची ॥ सम कित सुरम शिशुं हो के, मति जागी श्रमची ॥ संसार जलधिमें हो के, पतीने राखी ॥ समजावी विगते हो के, मधुर वचन जाखी ॥ ४ ॥ उपकृति हवे तुमची हो के, करण किम याऊँ ॥ तुमे धर्मना धोरी हो के, नाम के जाऊं ॥ इम कहोंने कुमरने हो के, गंगा | देवी तिहां ॥ शुज रयण चिंतामणि हो के, आपे आणि तिहां ॥ ५ ॥ देश रत्न अमूलिक हो के, कुमर प्रते बोले | जिनधर्मने अगल हो के, एद बे कुण तोले ॥ करिने विधि वंदन हो के, देवी गम गई । धन्नकुमरना मननी हो के, चिंतित वात थई ॥ ६ ॥ लेइ रत्नने संगे दों के, रंगे प्रयास करे | अनुक्रमे नू क्रमतो हो के, मगधे पान घरे ॥ अति देश रंगोलो दो के, नीलो उपवनथी ॥ सवि देशमें महोदो हो के, ग्राम नगर पुरथी ॥ ७ ॥ लिए | देश दीपंती हो के, धनगरी मांदि वमी ॥ उपमाने एहने हो के, अवर न कोय जमी ॥ २ तुमारे वारणे जातं ३ तमे मने उपकार कर्यो, ते गुणनशीं
१ जिनमत माथे प्रीति बे.
गए केम थचं ?
Jain Educationational
४ राजगृही नगरी.
For Personal and Private Use Only
उ०
४१
inelibrary.org
