________________
रायपसेणइय सुचनो
सार
॥१३६।।
पम विचारी तेओ लोढाना भारा बांधी तेमने उंचकी एज अटवीमा आगळ चाल्या.
चालता चालतां, जेमां घणु सीसुं भरेलु छे एवी एक मोटी सीसानी खाण तेमना जोवामां आवी. थोडाक पण सीसाना बदलामां लोढुं घणु मळे छे, माटे लोढा करतां सीसाने बहुमूल्य समजी तेओप लोढाना भाराने पडता मूकी सीसाना भारा बांधवानो विचार कयों अने पना भारा बांध्या पण खरा. परन्तु तेओमाना एक साथीए सीसाने बहुमूल्य समजवा छतां लोढाना भाराने पडतो मूकी सीसानो भारो न ज बांध्यो. प बाबत तेने बीजा साथीओए घणं घणं समजाव्यं तोय ते पकनो बेन थयो. उलटुं तेणे पम का के, हे देवानुप्रियो! लोढानो आ भारो हुँ घणा दूरथी उपाडी लाग्यो छु अने तेने घणो मजबूत बांधेलो छे, माटे एने मूकीने सीसानो भारो बांधवानुं मारु मन नथी.
पछी तो तेओ बधा सीसाना भाराने उंचकी ए अटवीमा वळी आगळ वध्या. आगळ चालता चालतां तेओए तांबानी, रूपानी, सोनानी, रत्ननी अने वज्रनी मोटी मोटी खाणो जोई. पओए तो जेम जेम बहुमूल्य वस्तुओ मळती गई, तेम तेम ओछी कीमतवाळो वस्तओ छोडी दीधी अने आखरे तेओए बज्रना भारा बांधी तेमने उंचकी पोताना देशमा पोतपोताना नगर भणी जवाने प्रयाण कर्य. नगरमां पहोंची, भारे भारे आणेलां वज्रोने वेची, तेओ बधा न्याल न्याल थई गया. तेओए आठ तळवाळा मोटा मोटा महालयो बंधाव्या, घणां दास दासीओ गायो अने घेटां वगेरेने आंगणे वसाव्यां अने ए महालयोमा बिराजी तेओ तरुणीओथी भजवातां बत्रीश प्रकारनां नाटको, तेमनां गान नाच जोतां जोतां आनन्दपूर्वक रहेवा लाग्या. त्यारे पेलो लोढाना भाराने उंचकी लावनार साथी लोढुं वेची घणुं ओझे कमायो अने तेमना ए साथीओनो वैभव जोइ पोतानी जातने निंदवा लाग्योः हुँ केवो हीनपुण्य छु, केवां माठां लक्षणवाळो छ, में साथीओर्नु कहेषु छेवटसुधी काने न ज धर्य अने एक मारा दुराग्रहमांज तणायो. तेमन कहेवं मान्य होत तो आजे हुँ पण एमना जेवोज वैभव माणत. हे पपसी! तुं पण तारो दुराग्रह न छोडीश, तो प लोढाना भारावाळा दुराग्रहीनो पेठे तारेय पस्ता, पडशे अने तेनी पेटे दीनहीन थर्बु पडशे.
For Private
Personel Use Only
jainelibrary.org