________________
प्रस्तावना।
नन्दिसूत्रम् । ॥३५॥
विभाग-३
-: आगम अने तेना अधिकारीओः - नंदीमा आवता अधिकारना विचार विषे आगळ जणाव्यु छे. अहीं प्रसंग पामीने तेनो पण विचार करवो योग्य छे. माटे अहीं तेनो थोडो विस्तारपूर्वक विचार करवामां आवे छे.
जैन शासनमा जेने कोइ पण आगम भणवु होय तेनी योग्यता जोवा माटे शास्त्रकार भार मूके छे. योग्यता जोया सिवाय आगम भणावनारा आचार्योने जैनशासनमा गुनेगार गणवामां आव्या छे. माटे ज आगमो हाल जेना तेना हाथमां मुकवामां आवे छे ते एक विचारणीय प्रश्न शरु थइ रह्यो छे. आजे आगमोनुं मुद्रण थतां जरूर तेनो प्रचार वधवा पाम्यो छे. पण एथी गुरु द्वारा थता ज्ञाननी परिणतिनो नाश जोवामां आवे छे. ए आगमाभ्यास मुक्ति माटेनो सुप्रयत्न बनवाने बदले केवळ विद्वान गणावानी अपेक्षाए ज मुख्यत्वे थइ रह्यो छे.
आगमोना भाषान्तर करवानी प्रवृत्ति तो अनिच्छनीय ज छे. केटलाक सुधारको आगमने इतर विद्वानो वांचशे तेथी जैनधर्मना ज्ञानवाला बनशे एवी उडाऊ दलील करे छे. पण जैन आगमोनु ज्ञान मुख्यतया मोक्ष तरफनी कूचमा वेग लाववा माटे छे. तेने बदले तेनी उपर परंपरागमरूप अर्थाने लखनारा नियुक्तिकारो, भाष्यकारी अने टीकाकारोने बाजुमां मूकीने स्वतंत्रपणे असंबद्ध अर्थ करनोरा थया छे, अने तेनो प्रचार करीने जैन आगमोना अहर्निश अभ्यासी आचार्योनी टीका करवामां आवे छे. आम सारासारनो तेमजयोग्यायोग्य पात्रोनो विचार करवानी दरकार कर्या सिवाय
॥३५॥
Jan Education Intemanong
For Private Personel Use Only
www.jainelorary.org
