________________
सिरिसंतिनाहचरिए
ताओ वि सासुयाणं पडंति पाएसु भत्तिजुत्ताओ । कुमरो वि भणइ 'अंबे ! एयाओ तुम्ह बहुयाओ' ||४७७॥ ४३६८।। एवं च वच्छराओ वि ताहि अभिनंदिओ पभाए य । वत्थं घेत्तुं वच्चइ नरवइणो पायमूलम्भि ||४७८॥४३६९॥ काऊण अह नवज्रं नरवइ-देवीण विणयसंजुत्तो । अप्पेइ तयं चीरं, तं दहुं हरिसिया देवी ॥४७९॥४३७०॥ पण 'पुत्त ! चिराऊ हो, तुमं अम्ह जीविएणाऽवि' । राया वि हु सक्कारं आभरणाईहिं से कुणइ ॥ ४८० ॥ ४३७१॥ पुच्छ तओ वत्तं 'कह चीरं पावियं इमं तुमए ? । भमिओ य कत्थ सुंदर ! एत्तियकालं ? कहसु सव्वं ॥ ४८१ ॥४३७२॥ कुमरो वि हु कहइ रण्णो विणिग्गओ जह जहेव परिणीया । सिरिदत्ता, जह पत्तो वंतरिदेवीण नयरीए ॥४८२॥४३७३ ॥ जह पत्ता कन्नाओ तह निस्सेसं पि साहियं तेण । पल्लंक -तुरयलंभं मोत्तूर्ण जाव इह पत्तो ॥ ४८३॥४३७४॥ एवं पमुइयचित्तो जा भुंजइ केवि वासरे भोए । ता कणयसिरी देवी पंचत्तं पाविया सहसा ||४८४॥४३७५॥ ती विरहम्मि निवो अप्पाणं सुण्णयं व मन्नतो । कुणइ न किंचिवि चेटुं ण्हाणाईयं सरीरठि ॥ ४८५ ॥ ४३७६ ॥ तो वच्छराय कुमरो भणइ 'न तुह देव ! एरिसं जुत्तं । जम्हा असाररूवे संसारे चंचलं जीयं ॥ ४८६ ॥ ४३७७|| अवि य- १० "तरुम्मि पत्तं पिव पंडुभूयं, तडिल्लयाणं पिवनं सरूयं । दब्भग्गलग्गं पिव ओसबिंदु, वायाहयं जलमज्झे व इंदुं ॥ ४ ८७ ॥४३७८॥ मेहसमझे इव इंदा, संज्झब्भराउव्व चलस्सहावं । वासंतनीरम्मि य बुब्बुयं व, वाएण उप्पाडियपत्तयं व ॥४८८॥४३७९ ॥
१. अत्ताणं कां० ॥। २. मन्नेइ जे० का० ॥ ३. सरूवं जे० का० ॥ •
सूरस्स रायस्स कहाणय
५०७
