________________
सिरिसंतिनाहचरिए
तो ‘देवयाए हत्थो' त्ति काउ न य निवडिओ धरावडे । पडियं च वेयणत्ताओ ओसहीणं तयं जुयलं ॥३४६॥४२३७॥ पडिगाहियं च सिग्धं तं कुमरेणं करो वि नीसरइ । 'हा ! वंचिय त्ति हा ! वंचिय त्ति' सद्दं इमो सुणइ ॥३४७॥ ४२३८॥ ‘हा दासि ! कत्थ वच्चसि ?' भणमाणो गरुयसाहससमग्गो । नीसरइ गवक्खेणं तीसे पुण घायदाणत्थं ॥ ३४८ ॥ ४२३९॥ सा वि हु तं दट्टुणं उग्गीरियखग्गघायदुप्पेच्छं । 'पुण्णडूढयं' ति काउं नासइ पडिकाउमचयंती ॥३४९॥४२४०॥ एसो विहु वलिऊणं खोडं ओसारिऊण सेज्जाए । जाव निविट्ठो अच्छइ ताव खयं सव्वरी जाइ ॥ ३५० ॥ ४२४१॥ उग्गमइ य मित्तो वि हु नियमित्तपयावसंपयं दद्धुं । सूरतणं च मण्णे सूराणऽहवा इमा पयई || ३५१॥४२४२॥ एत्थंतरम्मि कुमरी वि जग्गए पेच्छए य तं कुमरे । अक्खयअणहसरीरं तो परितुट्ठा विचिंतेइ ॥३५२॥४२४३॥ “नूर्ण को विभावो होही एयस्स पुरिसरयणस्स । जेण न एस विणट्ठो, बलियाई महं पि पुण्णाईं ॥३५३॥४२४४॥ ताजमह होइ इमो भत्ता भुंजामि तो अहं भोए। अह नवि तो विसयाणं विणिवित्ती एत्थ जम्मम्मि ” ॥ ३५४ ॥४२४५ ॥ इय चिंतिऊण एसा संभासइ कोइलाकलसरेण । 'सामिय ! मह पुण्णेहिं कह छुट्टो कहसु वसणाओ ? ' ॥ ३५५ ॥ ४२४६॥ ते वि सव्वं कहियं रयणीसमयम्मि जं जहा वित्तं । तं सोऊण इमा वि हु न माइ निययम्मि देहम्मि ॥ ३५६ ॥ ४२४७॥ इय उल्लावपराणं गहिउं मुहधोवणं कुमारीए । जा संपत्ता दासी ता पेच्छइ अक्खयं कुमरं ॥ ३५७ ॥४२४८ ॥
१. "यलयं त्रु० ।। २. अक्खयमण° त्रु० । ३. पहावो पा० विना ।। ४. इहं पा० ॥ ५. 'बणं च कुमरीए पा० ॥
सूरस्स रायस्स कहाण
४९६