________________
सिरिसंतिनाहचरिए
मित्ताणंदाईणं कहाणयं
नामेण रयणसारो नियकारियदेवपूयणटाए । अकंदं सोऊण "किं एयं?" चिंतए हियए ॥११०॥१९०५॥ जा पविसइ ता पेच्छइ ते दो वि हु देवकुमरसारिच्छे । विम्हइओ आभासइ 'नारीण व चेट्ठियं किमियं?' ॥१११॥१९०६॥ मित्ताणंदेण तओ भणियं तुह जणयणिब्बिसेसस्स । 'किंन कहिज्जइ? निसुणसु मह वयणं अवहिओ होउं॥११२॥१९०७॥ उज्जेणीणगरीओ समागया भायरो दुवे अम्हे । पायाइसोहणत्थं अल्लीणा एत्थ वावीए ॥११३॥१९०८॥ पक्खालियकर-चरणा कोऊहल्लेण देवउलमेयं । जा जोएमो ता सालभंजिया झत्ति एयस्स ॥११४॥१९०९॥ दिट्ठीए इमा पडिया तं दटुं एरिसो इमो जाओ । जा किंचि मए भणिओ, ता जंपइ देहि मे कटे ॥११५॥१९१०॥ .
तं सोउं मह मण्णु जायं तो तव्वसेणिमं रुणं' । इय भणियम्मि य सेट्ठी पण्णवइ सुकोमलगिराहिं ॥११६॥१९११॥ * 'वच्छ ! न जुञ्जइ एयं जं रायं हासयाइरहियाए । पाहाणणिम्मियाए एयाए उयरि तं कुणसि ॥११७॥१९१२॥
बालो वि जाणइ इमं जह निच्चेट्टाए नऽस्थि रइसोक्खं । सत्थऽत्थपंडिओ वि हु मा मुज्झसु एत्थ तं वच्छ!' ॥११८॥१९१३॥ सोऊण य तं जंपइ कुमरो वि हु रायमोहिओ 'ताय ! । जइ मेल्लावहि पास एईए बिसामि तो अग्गिं' ॥११९॥१९१४॥ सेट्ठी वि तयं सोउं अचंत दुक्खसल्लियसरीरो । चिंतेइ "अहो ! सच्चं जं भणियं विउसवग्गेहिं ॥१२०॥१९१५॥
१. °ण तय जपइ त्रु० विना ।।