________________
श्री वीरस्वामीने पूठी निका लेवाने अर्को नगर मध्ये पाव्या, ते अवसरे बोकराउनी संगारे रमतो एवो अतिमुक्तक कुमार, गौतमस्वामीने देखीने ए प्र
कारे पूडतो हवो के, “तमे कोण गे? अने केम फरो बो?" एम पूले सते गौ* नमस्वामीए कह्यु के, "अमे श्रमण बीए, अने जिक्षाने अर्थे फरीए बीये.” त्यारे
कुमार बोल्यो. "हे पूज्य ! प्रायो, हुं तमने निका अपावु.” एम कहीने ते कुमार * गौतमस्वामीनी आंगलीए वलगीने पोताने घेर आव्यो. ते अवसरे श्रीदवी घणी
खुशी यश्सती नक्तिये करीने गौतमस्वामीने नमस्कार करीने प्रतिलानतीनवी, एटले आहार पाणी प्या. त्यार पी अतिमुक्तक कुमार फरीने ए प्रकारे
तो इवो के, “तमे क्या रहोगे?" त्यार पठी गौतमस्वामी कहेता इवा. * "हे लइ! जे नद्यानमां अमारा धर्माचार्य श्री वमानस्वामी वसे ले त्यां अमे* वतीए बीए.” ए, कह्यु, ते अवसरे ते कुमार बोल्यो. "हे स्वामिन् ! तमारी साथे श्री वीरस्वामीने वंदन करवा माटे हुँ श्रावं?" त्यार पनी गौतमस्वामी
(**************
K****XXXXXX
********
Jain Education in lahal
For Private & Personal Use Only
D
iljainelibrary.org
