________________
वैराग्य
शतकम्
॥ १२४॥
समाम ले ॥ ७० ॥
भावार्थ - हे आत्मन् ! तहारु हितकारी एवं आ एकवाक्य सांभल. आ देखातो शरीरादिक सघलो बाह्यभाव छे, इंद्रजाल समान छे, एटले नव प्रकारनो परिग्रह* ते सघलो चंचल स्वभाववालो छे. एटले क्षणमा देखाय अने क्षणमां नाश पामी जाय एवो छे, एटलुंज नहि पण संसारमा जे जे वस्तु देखाय छे, ते सर्वेने तुं इंद्रजाल समान जाणीने ते विषे मोह ममत्व न कर कारणके, ते सघला बाह्यभावने मूकीने तु एकलोज परलोकमां जईश, पण पूर्वेकही तेमांनी कोइ वस्तु पण तहारी साथे आववानी नथी. केमके, ते सर्वे वस्तुताए असत् छे, माटे तेने तु सत्यपणानी भ्रांति न करीश. ॥ ७० ॥
पियपुतमित्तघरघर णिजाय । इहलोईअ सं
पितृपुत्रमित्र गृहगृहिणीनां जातं समूहः ऐहलौकिकं सर्व निजम्य शुभे कल्याणे सहायं निमित्तं नियसुहसहाय ॥ न अपीतिने अस्ति कोपि तब शरणेत्राणे हे मूर्ख एकाक्येव सहिष्यसे तिर्यक्नरकदुःखानि विथि कोई तुर्ह रणि मुक्खे | इल्लु सर्हसि तिरिनिर्रयदुक्ख ॥ ७१ ॥
अर्थ - (मुक्रवं के०) हे मूर्ख ! [इहलोइअ के० ] आ लोक संबंधी [ सव्वं के० ] सर्व एवो [पिय के० ] पिता [ पुत के०) पुत्र [मित के० ] मित्र [घर के० ] गृह [घरणि के० ] स्त्री, तेमनो [जाय के० ] समूह जे ते [निय सुह सहाय के० ] * १ धन. २ धान्य. ३ क्षेत्र. ४ घर. ५ सुवर्ण ६ रुपु. ७ त्रांबु पित्तल ८ द्विपद. ९ चतुष्पद.
For Private & Personal Use Only
Jain Education Int 2010-05
भाषांतर सहित
॥ १२४॥
www.jainelibrary.org.
