________________
જન્મદાયી પણ કહેવાતા માતાપિતાને સૂચના.
* “ કાન્તા, ધન્ય છે અને કે આજે તારી ઉપર વરસતાં ગાલીના ઝપાટાથી હું કંઈક ભીની થઈ. હશેમાતુશ્રીની નજરમાં હું અપરાધી ઠરી અને તેની શિક્ષા મને મળી ગઈ. બહેન! ખચીત જાણજે કે જેની સાથે તારે સંબંધ વિધાતાએ જવાને ધારી રાખ્યો હશે તેની સાથે જ તું જોડાઈશ કેમકે ચિહિત અરે, gિ : સાર્થ જેયાં કર અને વિધિ જ્યાં દેરે ત્યાં જા. તે સીવાય હવે બીજો ઉપાય નથી. માતુશ્રી ગાળાના દાનેશ્વરી છે, પણ આપણે શિક્ષિત લોક ગાળીદાનમાં તદન અસમર્થ છીએ. આપણી પાસે ગાળો હેય તે આપણે ગાળ દઈએને. માટે સમજુ થઈ માતપીતાના સામું કોઈ પણ બાલીશ મા. હાં”
બહુ સારૂ તું હવે જ. ફરીથી આજરોજ તારે ત્યાં મળીશ”
શાન્તાને વળાવા કાન્તા બારણું સુધી ગઈ અને “બેને આવજે” એમ સરળ નયને કહી પાછી પોતે પિતાની બેસવાની ઓરિંડીમાં આવી. અને શું કરવું હવે તેના ઉપાય શોધવા લાગી. થોડીવાર વિચાર કરી તે ઉઠી અને જાણે કોઈ નિશ્ચય જ ન કર્યો હોય તેમ એક કાગળ પર લખવાલાગીઃ- * :
પૂજ્ય માતપિતા!
હું જાઉં છું. હેળીમાં બેસી સળગી મરવાજ જાઉં છું. પણ કયાં? તે હું કહીશ નહીં. તમે તમારે કાન્તાની છબીને સુખેથી પરણાવજે. જેની સાથે મારે હદય મળ્યું છે તેની સાથે જ હું જોડાઈશ તમારા માર્ગમાં હું કંટકરૂપ છું. નિરર્થક શોધ કરશે નહીં. હવે હું ડીશ જ નહીં. તમે તમારા મનથી કાના મરણને શરણ થઈ ગઈ છે એમ માનજે. જન્મદાયી માતપિતા!
| હું જાઉં છું, હું જાઉ છું, ત્યાં આવશો કેઈ નહીં;
સો સો દવાલે બાધતાં ત્યાં ફાવશો કોઈ નહી. છે ઇસ્ક જે ખૂબ તે, જોયું હવે જે ના દી; કિસ્મત બતાવે ખેલ તે આનંદથી જેવા સહી. મુજ હર્મિ એ તમ વારિધિ! તમ વારિધિ મુજ ઉર્મિ છે જે હિકમતે આ છે બન્યું, તે જાણશે કઈ નહિ. કે છે ખુશી ! કે છે નહીં! દિલ જાણતું જે છે તે છે.
જ્યાં જ્યાં ઠરી દિલની ખુશી, ત્યાં ત્યાં ખુશી દીવ છે નકી. શું પૂછવું! શું બેલવું ખુશ છે અને રહેજો ખુશી; વ્યર્થ આંસુ ખેરશે તે, પુછશે કે નહીં!
–કલાપી અપરાધ સર્વ ક્ષમા કરશે. આજથી હલે આપના કડવા વચન સાંભળી શકીશજ નહીં. પ્રવાસમાં દુખ પડશે તે તેને સુખ તરીકે માની લઈશ. લ્યો હવે હું રજા લઉં છું. સ્વતંત્રતાજ મારું ખરું સુખ છે. અરણ્યમાં અને અત્યન્ત સુખ પ્રાપ્ત થશે. પ્રભુના નામનું અન કરીશ, અને સાક્ષાત હારા પ્રભુને મેળવીશ. હા ! પૂજ્યમાતા ! પૂજ્ય જનની ! તે અપાર ઉપકારે મારા પર કર્યા છે ! તે ઉપકારને સારા અને નરશો બદલો કર્મરાજા