Page Text
________________
૨૨ ]
ાિમા ના
[ ૨૭
તા ક–આશા છે કે અઢાર વર્ષની ઉ૫- બબ્બે લાખ રૂપીઆનો વહીવટ-સામાન નિર્ભય રને દરેક યુવક આ મંડળને તાકીદે સભાસદ તાથી સોંપી દે છે. વેપારાથે હજારો માઈલ દૂર થઇ જશે અને પોતાના વિભાગવાર કાર્યવાહકને જતી વખતે, યાત્રાના પ્રસંગોમાં અથવા મરણની લખી ફી (વાર્ષિક માત્ર ચાર આના ) મોકલી છેલ્લી ઘડીએ તાતી માલ મીલકત કે તાળાં આપી સભાસદ તાકીદે થશે એવી આશા છે. ચાવી સુદ્ધાં જે પોતાના અંતના અડીને સગા પુત્ર, મંડળના નિયમો અને ઉદેશ પત્ર લખવાથી મોકલી સ્ત્રી કે માતાને નહિ સેપતાં તે સાફ દાનતવાળા આપવામાં આવશે. વોર સં૦ ૨૪૫૦ શ્રાવણુ સુદી ૫ મિત્રને કે બીજા કોઈને પી જાય છે. અથવા પ્રકાશક-મંત્રીઓ,
જેમાં અંદાજનું કામ હોય છે, તેવામાં પણ તે શા, હીંમતલાલ વરજીવનદાસ માણસની પુંઠ જોવામાં આવતી નથી. કોઈ કોઈ શા૦ સેમચંદ જેચંદભાઈ વખત માલ ખરીદવીમાં, વેચવામાં, દલાલીમાં, ઠે. બજારમાં, રસદ (ખેડા ) નોકરના પગાર ઓછા વત્તા કરી ચુકવવામાં,
મકાને બાંધવાના કામને સામાન લેવામાં, પ્રતિષ્ઠા ays જેવા ભારે એના કામમાં, ઝવેરાત જેવા
મે ટ વેપાર ખેડવામાં કે એવા બીજા અનેક
પ્રકારના કામોમાં કે જ્યાં રૂપીઆ બે રૂપીઓની કાકા કાશે નહિ પરંતુ હારે ને લાખોની ઉથલપાથલ
• થતી હોય તેવા સમયે બેટ ખાય, લાભ જાય, (લેખક-માસ્તર લલુભાઈ રાયચંદ-ફતેહપુર) -
* કે અધક દામ આપે (ધારા કે અમુક વસ્તુના कर कछोटो जीभड़ी, ए त्रण राखो वश;
હજારના બારસે ઉત્પન્ન થવાના છે, પરંતુ અજાપછી જો ત્રિરોકમાં, જો ન જશે . પણે કે પ્રતિકુળ સંજોગોમાં આઠમાં વેચી દે)
મ-૧ માણસ હાથ ચો , ૨ જીભમાં તે પણ તેને તેના માલીક એમ સમજતા કે મીઠાશ, અને ૩ લંગટને સાચો હોય તો તેને ધારતા નથી કે મારા માણસે અમુક રૂપી આ કોઈપણ ઠેકાણે જવાથી અથવા રહેવાથી કોઇ પણ ઓછા લઈ માલ વેચાણ કર્યું માટે તેમાં તેણે માણસને તે અપ્રિય થતું નથી.
હાથ કર્યો હોવો જોઇએ. તેને સ્વને પણ ખ્યાલ . ૧-હથને ચાખે-આ ગુણ જે માણ- આવતા નથી. આ તે એક દૃષ્ટાન્ત માત્ર છે. સમાં હોય છે તો તે ઘરમાં ગમે તેટલાં માણસે ૫'તુ એવા હજારો સંજોગે આવે છે કે હે ય અથવા પરદેશ નોકરી કરવા જાય, કે કોઇની જયાં ખ સાં તર કરવાની તક ઘણી વખત મળી સાથે દુકાનમાં અથવા ધંધામાં જોડાય તો તેને આવે છે, તો પણ તે હાથ ચોખે એટલે એટલો બધે વિશ્વા બેસી જાય છે કે ઘરનું પોતાના હક સિવાયના દ્રશ્યમાં દાનત ન બ ભાડકોઈપણ માણસ તથા નેકરી જેની કરે છે તે નાર માણસ અન્યાયના ન પ તાને ન પોષાય કે ન શેઠ કે ધંધામાં જોડાએલ ભાગીદાર વગેરે કોઈ છાજે તેવા દ્રશ્યને લાત મારી દે છે. તે તો એમજ તેની પુંઠ જોતું નથી. તે સર્વને એવા પૂર્ણ સમજે છે કે લોકો વઢને ઝાડા થવા વિશ્વાસ હોય છે કે કોઈ દિવસ તે એક નજીવી સુવઠા શરીરે હા તે દવા | દાતણ સરખી ચીજથી ૯ઈ ભારેમાં ભારે બહુ શ્રેષ્ઠ છે. કેટલીકવાર તેમ સમજીને વત વા. મૂ૯ય ઘરેણુ સુધીમાં પણ જીવ બગાડે તેમ નથી. છતાં તેની સત્યતા પર પાણી ફરી જાય છે, પણ ભલે તે સાધારણ સ્થિતિને હોય પરંતુ તે ઉપ આખરે જેમ પાણીમાં નાખેલું તેલનું ટીપું નીચે રોક્ત વિશ્વ સ ગુરુને લીધે તેને હજારો નહિ જવા છતાં આખરે ઉપર આવી જાય છે, તેમ તે
| SR No. | 543201 |
| Book Title | Digambar Jain 1924 Varsh 17 Ank 11 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Mulchand Kisandas Kapadia |
| Publisher | Mulchand Kisandas Kapadia |
| Publication Year | 1924 |
| Total Pages | 42 |
| Language | Hindi |
| Classification | Magazine, India_Digambar Jain, & India |
| File Size | 8 MB |