Kalyan 1961 09 Ank 07

SR No.: 539213
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1961
Total Pages: 64
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 12 MB

Page 39

૫૩૮ : શ્રદ્ધા અને સયમના ચમત્કાર:
અાખર ખંઢોખસ્ત રાખા. જો તેમનામાં શક્તિ મળહશે તા સ્વયં બહાર નીકળી જશે!? અળતા ખાણુ વચ્ચે જ ખાલી ઉઠયા. તેને હતું કે આવી કડક શિક્ષામાંથી જૈનાચાય કદાપિ પસાર થઇ શકશે જ નહિ. પેાતાની કીતિ હતી તેવી ને તેવી જ ઉજજવલ રહેશે.
પણ ઘણી વખત માણસ ધારે છે, તેનાથી વિપરીત બને છે, પાતે જેમાં પેાતાનુ ભાવી ઉંજવલ જોઇ રહ્યો હોય છે. તેમાં જ તેને કાળી ટીલી ચાટવાની હાય છે:
માણુની વાતને સૂરિજીએ એ સ્વીકારી
લીધી.
બસ પછી હતું જ શું ? જખર ગુનેગારને પણુ કડક કેદ થાય તેનાથી પણ વધુ કડક કેદ પરીક્ષા ખાતર સૂરિજીને થઇ ગઇ.
શરીરના દરેક અંગ ઉપર લેાઢાની સાંકળાને તાળાં લાગી ગયાં. ૪ર તાળાં શરીર ઉપર લાગ્યાં.
એ સતરીઓએ સૂરિજીને ઉપાડી દૂર દૂરની અંધારી કોટડીમાં મૂકવાં. એક પછી એક કાટડીઓને પણ દોઢ મણુના તાળા લાગી ગયાં. કાટડીની ચારે બાજુ કડક ચાકી પહેરે એસી ગયા.
ટાકાના જીવ તાળવે ચેટી ગયા. રાજા વિચારગ્રસ્ત અની ગયા કે, આવા સમર્થ સૂરિ પણ જો આ પરીક્ષામાંથી પસાર નહિ થાય. તે એક મહાવ્યક્તિને દુનિયા બેદરકારીની દૃષ્ટિએ ઉપેક્ષાભર્યાં વને નીહાળશે,
ખાણુ અને મયૂર હસી રહ્યા હતા. ત્યારે ખીજી માત્રુ અધારભરી કોટડીમાં એકલા રહેલા સૂરિજીએ દેવાધિદેવ ભગવાન શ્રી આદીશ્વરપ્રભુનું ધ્યાન કર્યું. ચક્ષુ
બંધ કરી, જ્ઞાનચક્ષુ ખાલ્યાં. હાથમાં રહેલા આમળાની જેમ તેમની સામે જગત ઉપસ્થિત હતું.
આત્મગંગામાંથી જ્ઞાન ઝરા વહી પડયા. ‘ ભકતામર' સ્ટેાત્રની રચના શરૂ કરી. એક શ્લાક પૂરા થાય કે તુરત જ કાનને ભેદી નાંખે એવા અવાજ થાય છે. અવાજની સાથે જ એકેક તાળું ને સાંકળ ત્રણ હાથ દૂર જ પડડ્યાં હોય.
ખેતાલીશ લેાકની રચના થતાં જ ખેતાલીશ તાળાં તૂટી ગયાં સાંકળા છૂટી ગઈ.
અંગને આટલાં સખત બાંધેલ હોવા છતાં પણ સૂરિજીને જરા પણ પીડા થઈ ન હતી.
સૂરિજી ઉભા થયા. હાથ જોડી ૪૩–૪૪ શ્લાક ખેલ્યા. કાટડીનાં તાળાં તૂટી ગયાં. સતરીએ લાંખા થઈ સૂઈ ગયા. સૂરિજીના માગ નિર્વિઘ્ર બની ગયા, તુરતજ આચાર્ય દેવ ઉપાશ્રયે પધાર્યા.
સતરીએ જાગી ઉઠચા. તેમના તે આશ્ચય ના પાર રહ્યો નહિ. ભાજ રાજા પ્રજા અને મહાસભાના પડિતા સાથે આચાર્ય શ્રી પાસે ગયા. વાજતેગાજતે સૂરિજીને સભામાં લાવી ચેાગ્ય ઔચિત્ય કર્યુ. ભાજરાજ તેમની સામે બેઠા.
ખાણુ અને મયૂરનું અભિમાન આજે ઓગળી ગયું હતું.
આટલું સન્માન છતાં પૂ. સૂરિજીને અભિમાન લેશ પણ સ્પશી શકયું ન હતું. સભા દિગ્મૂઢ બની ગઈ.
રાજા ભાવથી નમી રહ્યો.
ત્યારે ખાણુ મયૂર આકાશ સામે જોઇ રહ્યા હતા. તેમની પ્રતિષ્ઠા આજે ઝાંખી પડી હોય તેવું તેમને લાગતું હતું.