Kalyan 1961 09 Ank 07

SR No.: 539213
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1961
Total Pages: 64
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 12 MB

Page 18

કલ્યાણ ઃ સપ્ટેમ્બર ૧૯૬૧ ઃ ૫૧૫
'જી હજુર..” મસ્તક નમાવી. સુભટ ત્યાંથી આંખો બંધ કરી...હોઠ ફફડાવવા શરૂ કર્યા.... અદશ્ય થઈ ગયો.
આંગળીનાં ટેરવાં. ગણવા માંડવાં...જાણે કોઈ ઋષિએ થોડીક મિનિટોમાં તે બિભીષણ અને કુંભકર્ણ ધ્યાન લગાવ્યું ! આંખ ખોલીને કહ્યું :- . અટારીના દ્વારે આવીને ઉભા. રાવણની દૃષ્ટિ દાર “કોઈની સાથે બાટકવાને વિચાર કરતા લાગે પર પડી...સુખાસન પરથી ઉઠી ઝડપથી તે ઠાર છોબેલો ખરું ને ?' આગળ ગયો અને બંને ભાઈઓ સાથે નેહાલિંગન
ખલાસ ! રાવણે પેટ પકડીને હસવા માંડયું ! કર્યું. બે બાજુ બંને ભાઈઓના હાથ પકડી રાવણ
કુંભકણે જ્યારથી આંખ બંધ કરી હતી ત્યારથી સુખાસન પર બેઠો.
રાવણે હાસ્યને દાબી રાખ્યું હતું ! કેમ મેટાભાઈ. બિભીષણે આતુર આંખે
સાચું...જોષી મહારાજ સાચું ! સોળ આના ને રાવણની સામે જોયું.
સત્તર પાઈ સાચું !' “ તમને જોઇને ઘણે જ આનંદ ઉભરાય છે!' સહેજ ગંભીર બની રાવણે મૂળ વાત પર બિભીષણને સહેજ બગલમાં દબાવતાં રાવણ બેલ્યો.
આવતાં કહ્યું : “મેટાભાઈ કેમ મોટા વિચારમાં લાગે છે'
મને વિચાર આવે છે કે આપણે વિશ્વવિજય કુભકણે એક નિપુણ જેટલીની અદાથી પ્રકાણ્યું!
માટેની યાત્રા શરૂ કરીએ, કહો તમને આ વિચાર સાચી વાત છે તારી કુંભકર્ણ!”
ગમ્યો ?' એમ તે મેં થોડાક જ્યોતિષને પણ...”
મોટાભાઈને જે ગમ્યું તે અમને ક્યા દિવસે અભ્યાસ કર્યો છે એમ ને?” રાવણે વાક્ય નથી ગમ્યું?” બિભીષણે કહ્યું. પૂરું કર્યું અને ત્રણે ભાઈઓનું નિર્ષ હાસ્ય રેલાયું. તે તે માટેની તૈયારીઓ કરવી જોઈએ.'
રજનીપતિ ત્યારે પૂર્વ દિશામાં લાલઘૂમ દેખાયા. તૈયાર છીએ.” “કુંભકર્ણ! હવે એક વિચાર આવે છે.'
તે પ્રથમ યાત્રાપ્રયાણનું મુહર્ત રાજ જોષીને શું?”
પૂછે.' તું જ કહે ને!'
આ બેઠા ને જોષીમહારાજ!' બિભીષણે કુંભ
કર્ણ સામે આડી નજરે જોતાં કહ્યું. કહે.”
ત્યાં તે કુંભકર્ણના હાથમાં બિભીષણને કાન
કચડાવા માંડ! પણ એક શરત.”
લુચ્ચા...મારી મશ્કરી ?'
નહિ કરૂં બાપા...છોડે.” ચીસ પાડતા હસવાનું નહિ!'
બિભીષણ કુંભકર્ણના હાથમાંથી છટકે... ભાગ્યે કબૂલ!”
આગળ બિભીષણ પાછળ કુંભકર્ણ. શરતમાં તમારે સાક્ષી કોણ?”
બંને ધમાધમ કરતા રાજપુરોહિતના મકાને “આ બિભીષણ.”
પહોંચ્યા. દ્વાર ખખડાવ્યાં. મોડી રાતે દ્વાર ખખડતાં ત્યારે, કહું છું હું ?'
અંદરથી જ પુરોહિતે પૂછયું. “કહી નાંખ, ”
(અનુસંધાન પાન ૫૧૮ ઉપર જુઓ)