Page Text
________________
૭૦૦ ઃ કૃતજ્ઞ બને :
વંત ૧૨ વર્ષને અને સુંદર ૧૮ વર્ષને થયો. થવા લાગ્યા. એકદમ બાઈ બૂમ પાડતી પાસે એવામાં ત્રણેને એગ્ય ભલામણ કરી, મારા પછી આવી, ભાઈ ભાઈ ! નાના ભાઈ મૂછિત થઈ મારી આબરુ સેંકડો ગુણી વધે તેવું તમારે પડયા. સુંદર ભાઈની પાસે ગયો અને જુએ છે કરવાનું છે, વગેરે કહી શેઠ પરલોકે સિધાવ્યા. પિતાને વહાલ ભાઈ હાથ ને પગ પછાડી રહ્યો.
શેઠ પરફેકવાસી થતા મદનાએ રસોઈ કરવા છે. તત્કાળ ડાકટરને બેલાવી લીધા. અનુમાનથી માટે એક બ્રાહ્મણી રાખી. બન્ને બંધુઓ ખૂબ સમજ્યા કે આ ભેજનમાં વિષપ્રગ છે. ઉપાય હળીમળી રહે છે. છતાં મદનાને સુંદરને અંત કરવા માંડે.મદનાને જલદી આવવા કહેવરાવ્યું. લાવવાને વિચાર સુઝો, તેમાં કારણ એ હતું તે મેઠેથી ખેદ કરતી અને અંતરથી હસતી દેડી, કે શેઠની દશલાખની મીલકત છે મારે ગુણવંત આવે છે. તે તે જાણતી હતી કે જે કાંટે નાને છે અને આ મારી શક્યને પુત્ર પૂરે નીકળી જશે. પણ બંગલે આવતા જ એના. ભાગ આપે કે ન આપે. કદાચ આપે તે પણ તરંગને ભંગ થઈ ગયે. પોતાને જ વહાલે અડધે તો એ લઈ લેશે. પણ જે સુંદરનું કાસળ દીકરે મતના પંજામાં ફસાયે દેખી એ દુષ્ટાના કાઢી નાંખું તે બધીએ મીલકત મારી અને હું મેઢામાંથી એકદમ નીકળી ગયું કે અરેરે, હાથે ઘરની ઠકરાણી બની જાઉં. ગમે તેમ તે એ કર્યો હૈયે વાગ્યા. આ સાંભળતાં જ ડાકટર અને અત્યારે બધી સત્તા સંદરના હાથમાં છે. એટલે સુંદર સમજી ગયા કે આણે જ કાળો કેર વર્તાઆ પરાધીન દશા હવે હું શું કરવા વહે?” બે છે. ડાકટર કઠણ પ્રવેગ કરી રહ્યા હતા. ઝાડો. આમ વિચારી એક દિને ઉત્સવના પ્રસંગે
પશાબ, ઉલટી કરાવી ઝેર કઢાવી નાંખ્યું. લાડુ બનાવવાના હતા ત્યારે સુંદરને મોકલવાના ચાર કલાક ગુણવતના જીવમાં જીવ આખ્યા. લામાં ઝેર ભેળવી દીધું. સુંદર મોટે ભાગે શરીર એકદમ નિર્બળ બની ગયું હતું. મેડા ગામની બહાર બંગલામાં રહેતું હતું. તેનું હજી ઉપર લઈ જઈ સુવાડયે. અનેક સારવારમાં જોડાઈ લગ્ન થયું ન હતું. એટલે સાવકી માએ બ્રાહ્મ- ગયા છે ડાકટર હવે મદનાની જડતી લેવા બેઠા ણીને લાડુ લઈ સુંદર પાસે મોકલી. સુંદર કંઈ “બાઈ! આ લાડુમાં સપ કે ગરેલી વિગેરેનું કામકાજમાં ગુંથાયેલું હતું તેથી કહ્યું, “બેન કંઈઝેર છે જ નહિ. આમાં તો સોમલનું ઝેર જરા રાહ જુઓ મને વા કલાક વાર લાગશે.” ભેળવાયું છે. આ ઝેર ભેળવનાર કેણુ? તે સાચું "બ્રાહ્મણી બેલી, ભાઈ મને કંઈ ઉતાવળ નથી. કહો. ભોજન લાવનાર બાઈ તે સુંદરલાલને દેવ ખુશીથી કામ કરે. પાસેના ઓરડામાં બ્રાહ્માણી માને છે, તેનું આ કામ ન હોય, હવે અવશિબેઠી.
ષ્ટ તમે જ છે. એટલે સાચી વાત જણાવે.” થોડી વારમાં ગુણવંત દેહતે આવી સુંદ
બાઈના મેતી આ મરી ગયા. ડોકટરની બેરોસ્ટર રના મેળામાં પડયે, અને કહેવા લાગે કે
- જેવી વાણી આગળ બાઈ મુંઝાઈ ગઈ તેરેતે ભાઈ આજ તો ખૂબ રમત ચાલી. થાક લાગે
પિતાનું પાપ પ્રકાશ્ય. સુંદરે માનપૂર્વક માતાને. અને હવે ભૂખ પણ કારમી લાગી છે. કંઈક
ઘેર પહોંચાડી. પાંચેક દિવસે ગુણવંત તદ્દન ખાવાનું આપે. સુંદરને ભાઈની કાલીઘેલી વાતે નીરોગી બન્ય. સાંભળી ઘણો જ પ્રેમ આવત. સરલ હૃદયના સુંદરે પોતાની પાસે બેલાવી તેને કહ્યું, “ભાઈ ! સુંદરે કહ્યું “જા પાસેના ઓરડામાં ત્યાં બેન બેઠા તું મને અત્યંત પ્યાર હોવા છતાં તને મૂકી છે તે તને ખાવાનું આપશે.” ગુણવંત એારડામાં હવે હું આ સંસારને ત્યાગ કરીશ. મેં જ્ઞાની ગયે લાડુ એક ખાતાં જ એના ડોળ ચકળવકળ ત્યાગી મહાત્માના ઉપદેશમાં સાંભઃ છે કે
| SR No. | 539191 |
| Book Title | Kalyan 1959 11 Ank 09 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1959 |
| Total Pages | 64 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 9 MB |