Kalyan 1959 11 Ank 09

SR No.: 539191
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1959
Total Pages: 64
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 9 MB

Page 25

કતજ્ઞ બનો
----- --------------
પૂ. મુનિરાજ શ્રી મહાપ્રભવિજયજી મહારાજ કતજ્ઞતા એટલે સામાના ઉપકારની કદર. પત્ની હતી, જે દરરોજ ખરેખર દિવાળી જેવી અન્યને કરેલ સત્કાર્યોને વિસ્મૃતિપથમાં ન આનંદ આપનારી હતી. આનંદ પ્રમાદમાં શેઠજી ઉતારતા મનમાં પૂર્ણ પ્રેમથી તેનું ચિંતવન. દિવસે વ્યતીત કરે છે. કૃતજ્ઞતાથી આત્મામાં એક એવી યોગ્યતા પ્રકટે ધર્મકાર્યમાં રસ લેનારી આ શેઠાણું દીનછે કે જેના પ્રતાપે આત્મામાં અનંત ગુણે સ્વયં દુઃખી કે સાધુસંતની તે સાચી અન્નપૂર્ણા માતા પ્રકાશિત થાય છે. કૃતજ્ઞતામાં મસ્ત બનેલ પ્રાણી જ હતી. સાધુસંતે પિતાની ગમે તે જરૂરની પિતાના અંતરમેલના પ્રક્ષાલનની સવ સામગ્રીઓ
વસ્તુઓ વગર સંકેચે માગી શકતા. બાઈ પ્રાપ્ત કરી શકે છે. પારકાના ગુણે વિનમ્રભાવે સાચી માતાની ઢબે બધાયે સાધુની સેવા ચિંતવતો પ્રાણી પિતાનામાં તે ગુણોની ઓછાશ કરતી. આનંદથી અનેકના પ્રસંગમાં આવવા જુએ છે, સામાને પિતાનાથી અધિક માને છે. છતાં એની પવિત્રતા એકાંતે પ્રશંસનીય હતી. કૃતજ્ઞતાના ચિંતવનમાં એકતાન બનેલ પ્રાણી પતિની સેવા પણ તેને પવિત્ર મંત્ર હતું. પતિ વિષયવિમુખ થઈ અનાસક્ત બની સારાય સંસા- પણ સ્ત્રીને સર્વ રીતે સંતોષ આપતે. તેની રને ભૂલે છે. માનને મારી અભિમાન ત્યજી, વાતવાતમાં સલાહ લેવી તે શેઠને આનંદનો પિતાનામાં રહેલ ઓછાશને પૂરવાના બીજ વાવે વિષય હતે. સ્ત્રી અભિમાની ન બનતા લઘુતા છે. કૃતજ્ઞતાના કાર્યમાં નવીન કમબંધ અતિ અલ્પ બને છે. જ્યારે પ્રાચીન કમ ક્ષીણ
સમય જતાં તેમને એક પુત્ર થયે, જેનું થાય છે.
“સુંદરકુમાર' નામ પાડયું. ગુણને ભંડાર અને આથી કૃતજ્ઞતાને સઘળા ગુણેના મૂળમાં
રૂપનો અંબાર કપ્રિય થઈ પડતે આ કુમાર પાણીનું કામ કરનાર કહી શકાય. કૃતજ્ઞતા વિનાની
ચાર વર્ષને થતાં માતા કાળધર્મ પામી. ગુણરાશિ ઓગળી સુકાઈ જાય છે. કૃતજ્ઞતાથી
પત્નીના વિયેગે શેઠ ગાંડા બની ગયા અને કીતિ, કાંતિ, બળ, બુદ્ધિ, આરોગ્ય, ધનસંપત્તિ
કુમારને સાચવવાની ચિંતામાં પડયા. Pangs અને પુરાશિ દિન-પ્રતિદિન સુદના ચક્રના જેમ of separation are painful સ્નેના વધતી જાય છે. કૃતજ્ઞતા વગરના ક્ષમા, મૃદુતા, વિયેગ કાંટે વ્યથાજનક હોય છે. વહાલા
જીતા, મુક્તિ, તપ, સંયમ, સત્ય, શૌચ, સંતેષ, દીકરાને સાચવવા માટે લગ્ન કરું છું, એમ વિરાગ અને દયા આદિ આત્મકલ્યાણના અમોઘ સ્પષ્ટીકરણ કરી “મદના નામની સ્ત્રી સાથે લગ્ન સાધનો ધીરે ધીરે ઘસાઈ જાય છે. એટલે કર્યું. તેનામાં દીવાળી જેટલા ગુણ ન હતા કૃતજ્ઞતાને સઘળા ગુણોની જનની કહેવામાં હર- પણ પતિના તાપે એને કેટલીક સજજનતા કત નથી. કૃતજ્ઞતાના વર્ણનમાં કૃનનિતા (અન્યના રાખવી પડતી. પતિને રાજી રાખવા શોના સત્કાર્યોની કદર ન કરવી તે) ઓળખવી અને પુત્રની સારી સારવાર કરતી. આમ સુખપૂર્વક વર્ણવવી તે આવશ્યક ગણાય.
દિવસો જતા નવી સ્ત્રીને પુત્ર થયે. જેનું “ગુણવંત સમૃદ્ધિમાં જાણે ઈંદ્રપુરી જ ન હોય એવા નામ પાડવામાં આવ્યું. એક વિરાટ નગરમાં ગુણરત્નના સાગર અને સુંદર પિતાના નાના ભાઈને પ્રાણથી પણ ધન, ઈજજત-આબરૂ, વેપાર તેમજ જમીન- યારે ગણુ ખૂબ રમાડે છે. આ બન્ને ભાઈજાગીરથી લેક પ્રસિદ્ધ દામજી નામે શેઠ નિવાસ એને હળીમળી આનંદ કરતા દેખી શેઠને કરતા હતા. તેમને દીવાળી નામે ધમશીલ ધર્મ આનંદ દેહમાં માતા નથી. આમ કાળઝમે ગુણ