Kalyan 1959 03 04 Ank 01 02

SR No.: 539183
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1959
Total Pages: 130
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 20 MB

Page 71

કલ્યાણ માચ–એપ્રીલ ૧૯૫૯: ૭૩ ચેતવણી તદન ભૂલી ગયે હતું. પરંતુ હવે યાદ “એને મુક્ત કરી છે” મેં આશ્ચર્યચક્તિ આવ્યું કે તેણે કહ્યું હતું કે તને પૂર્વ જન્મનું થયેલા સિપાઈઓને બૂમ પાડીને કહ્યું, “એને એક રૂપ એક જ વાર દેખાશે. બીજી ગમે તેટલી જવા ઘો” હું વિચારમાં પડી ગયું કે શું સ્વયં ગેળી ખાઈશ તો પણ તે વસ્તુ ફરી નહિ દેખાય. મારા પિતાએ જ મને દગો દીધે? શું એમના તે દિવસ પછી બિલાડી મારી પત્નીના આત્મા ઉપકારને બદલે ચુકવવાને આજ રસ્તે હતો? સુધી પાંચનાર માધ્યમ તરીકે મને પ્રિય થઈ અને મને તરતજ યાદ આવ્યું કે મેં કેટલીએ પડી. એના સ્વરમાં મને મારી પત્નીને સ્વર વાર મારા પિતાને વિશ્વાસઘાત કર્યો હતે. સંભળાતો. એની આંખમાં એની છાયા દેખાતી. એક દિવસે કલેક્ટરે મને શિકાર માટે આમથડા વખત પછી બિલાડીનું મૃત્યુ થયું. ત્યારે હું ત્રણ આપ્યું. હું કદ્દર શૈવ હતું. પણ નિર્દોષ વ્યથિત થઈને તેની પાસે બેસી ગયે. તેને પાછ- પક્ષીઓની હત્યા કરવાના પક્ષમાં ન હતો. એ ળના ભાગમાં દફનાવી તેની કબર પાસે એક લીમ
2 કલેકટરની શરમે અસ્વીકાર ન કરી શક્ય. ડાને છોડ વાવ્યું. તે છોડ દિવસે દિવસે મેટ થત
આ સમય મારા માટે અરૂચિકર હતું. એક ગયે. તેના સૌંદર્યમાં મને મારી પત્નીનું સ્મરણ
- પક્ષીને મારી ગોળીથી શિકાર બનાવી દીધું. મેં થતું, અને મારું હૃદય સંતેષથી ભરાઈ જતું.
| મારી જિંદગીમાં આ પહેલું જ પક્ષી માર્યું હતું. કંઈ વર્ષો વીતી ગયાં, મારી નેકરીની અવધિ જ્યારે અમે કેમ્પમાં પાછા ફરતા હતા ત્યારે એક સમાપ્તિ પર પહોંચી ગઈ હતી. અવકાશના નેકર તે જગ્ગી પક્ષીને પગ બાંધીને ખભાપર સમયમાં સુખમાં રહેવા માટે મેં ખૂબ પુંજી લઈ જતે હતો અમે તળાવના કિનારે કિનારે એક ભેગી કરી હતી. મારે એક મિત્ર કાશીવિશ્વનાથ પંક્તિમાં જતા હતા ત્યારે મને એક પક્ષીની હત્યા હતે. તે પાછળથી ધૂત છે એમ સાબિત થયું. માટે ખુબજ દુઃખ થતું હતું, મને મહર્ષિ પણ એના રૂવાબમાં હું અંજાયો અને મેં મારી વાલમીકીએ એક પારધી દ્વારા એક પક્ષીને મારવા બધી સંપત્તિ એની બનાવેલી જનામાં આપી કે વચન કહ્યાં હતાં તે યાદ આવ્યાં. મહર્ષિએ દીધી. એક દિવસ મને ખબર પડી કે અમારા શ્રાપ આપે હત- મા નિષ પ્રતિષ્ઠા સ્ત્રનામઃ વ્યવસાયમાં કેટલાએ હજારની ખોટ આવી છે. શરતીઃ સમાઃ ! (ભવિષ્યમાં શાશ્વતી સરખી અને કાશીવિશ્વનાથ કયાંક ચાલી ગયું છે, મારા પ્રતિષ્ઠા ન પામ.) હું વિચારવા લાગ્યું કે ક્યાંક માણસો એને શોધીને મારી પાસે લાવ્યા. અને મહષિને શ્રાપ મને તે નથી લાગ્યો ને?” અધિકારીઓને સોંપતા પહેલાં મારે કે એના આખો દિવસ મારી તબીયત સારી ન રહી ઉપર ઊતારવા અને પિતાને રોકી ન શક્યા. આ વખતે પણ મારી પહેલાની પીડા શરૂ થઈ
મેં એને મારવાનું શરૂ કરી દીધું. મેં એને ગઈ. જ્યારે સહન ન થયું ત્યારે એક ઝાડની ત્રણચાર તમાચા ચઢી દીધા પણ પછી મને છાયા નીચે બેઠે અને સારું થઈ જવાની વાટ ખુબજ દુ:ખ થયું, એટલે અટકી ગયે. તરતજ જેવા લાગ્યો, દદથી હું વિહળ થઈ ગયો પરંતુ મેં વિરાગીની ગોળી ખાધી. એની કડવાશમાં મને સૌભાગ્યવશ મારી છેલ્લી ગળી હતી તે ખાધી જેણે બે દીધું હતું અને ભયભીત થઈને અને આંખે ઊંચી કરીને જોયું તે તે જખમી મારી સામે ઉભે હતું, તેને જોઈને મારે ક્રોધ પક્ષીના છાયામાં પડી ત્યાં મેં મારા એક માત્ર વધે અને જે મેં તેને મારવા હાથ ઉપાડ્યું પુત્રની છાયા જોઈ. જેની મૃત્યુ વખતે પાંચ વર્ષની કે તરત જ એ દુષ્ટની છાયામાં મેં મારા હતી મરતી વખતે એના ભયગ્રસ્ત મોમાંથી એક પિતાને જોયા.
ચીસ નીકળી પડી હતી. બાપુ, જુઓ મને કઈ