Kalyan 1957 06 Ank 04

SR No.: 539162
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1957
Total Pages: 62
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 12 MB

Page 21

શબ્દનો ઉપયોગ કરવા
શ્રી એન. એમ. શાહ. તમે જે શબ્દો બોલે છે તે વિચા
દયા, દાન, પવિત્રતા વગેરે રહ્યા છે, અને
માનવી માત્ર આ લક્ષમાં રાખીને પછી જ રીને બોલે છે ? હા, આ વર્તમાન કાળ એ
એની તુલના કરવી. વળી પિતાના દે સામે શબ્દને જમાને છે, An age of words:
જૂવે તે પણ ખ્યાલમાં આવે. એટલે જ શબ્દ” બોલવાની પણ કળા છે, અને એ
મિથ્યા ઝગડાના પ્રસંગે ઉપસ્થિત થાય, એવા તમને ન આવડે, તે ચારે બાજુથી તમારા કાર્યોમાં વાણીને ઉપયોગ ન કરવો જોઈએ. પ્રત્યે “ઈર્ષા” અને નાહકના આક્રમણ થવાના
વાણીના સદુપયોગ વિષે એક વાત આવી જ. આપણું જબરોજના જીવનમાં આવા
છે. એક સાધુ મહાત્મા ઊભા હતા, એમની ગેરસમજના ઘણું દાખલાઓ બન્યા કરે છે,
પાસેથી ગભરાતા ગભરાતા હરણાઓ દેડયા જેમાં તમે નિર્દોષ હોવા છતાં, શબ્દની ભૂલ
આવ્યા, અને ગયા, પાછળ શિકારી પણ તીર ચૂકના કારણે આક્રમણને ભેગી થઈ પડે છે.
કામઠું લઈને આવ્યું. એણે સાધુને પૂછ્યું અંગ્રેજીમાં એક કહેવત છે You must “મહારાજ, અહીંથી ભાગતા હરણાઓને જોયા think before you jump; કુદતા હવે સાધુ શું જવાબ આપે? એટલે મૌન પહેલાં વિચાર કરે. The word init self રહ્યા, તેથી શિકાર સમયે કે સાધુ” જાણતા is god- શબ્દ એ બ્રહ્મ છે, એને ઉપગ નથી, એમ સમજી જતો રહ્યો. કરતાં વિચાર કરે.
આપણું જીવનમાં ઘણીવાર એવું બને છે અમુક વ્યક્તિ ઝગડાખર છે, અમુક ચેર કે જ્યારે આપણે કાંઈક “જાણીએ છીએ, છે, અમુક ગુંડો છે, બદમાશ છે, અમુક ગમાર પણ એ બોલી નાખીએ, તે “ઝગડા” ઉપ
છે અને ખરી રીતે તમને અધિકાર સ્થિત થવાને ભય રહે છે, ત્યારે “મન” નથી કારણ કે એ “ર” છે, એ સાચું ગ્રહણ કરવાની જરૂર છે. “મોન” માનવીને હોવા છતાં, એ એના જીવનના એક ભાગને તારે છે, એમાં તથ્ય છે. જ રજુ કરે છે. એનામાં પણ સુંદર ગુણે,
રોજબરોજના નાના નાના ઝગડાઓમાં
એક આ જ વૃત્તિ-ગેરસમજ કામ કરી રહી સંયમ, તપ, જપ, પૂજા, પાઠ, સ્વાધ્યાય, શુશ્રષા છે. “એણે મને ગાળે કેમ દીધી ?” “એણે મારૂં આરાધના આ સઘળુંય કરતા હોય પણ વીત- નામ શા માટે દીધું ?” જાણે પિતાનું નામ રાગની આશાઓ પર વિશ્વાસ ન હોય તે અમર રહેવાનું હોય ! તથાગત બુદ્ધની પાસે
ગનિષ્ઠ આનંદઘનજી મહાત્મા કથે છે કે, બે માણસે તકરાર કરતા આવી પહોંચ્યા. એકે ઈવિધ બહુત દફે કર લીને’–સમ્યકત્વ-સુશ્રદ્ધા કહ્યું “આણે મને કુતરા જે કહ્યો?” બીજાએ ન હોય અને સઘળુંય અનેક વખતે કરાય તે કહ્યું “આણે મને બિલાડા જે કહ્યો? તે પણ કંઈજ સફલતા થતી નથી. એકડા વિહુણ હવે તે તેમ જ થશે ને?” ત્યારે તથાગતે મીડ જેવી શ્રદ્ધા વગરની ક્રિયા છે. તે એક ગંભીર થઈને કહ્યું, “ભાઈ જેની જેવી બુદ્ધિ ઘુટે આત્મશ્રદ્ધાને.
તે તે થશે.”