Page Text
________________
૨૮૧૬ : રાજદુલારી : નવયૌવન પ્રાપ્ત કરવાની મારી તમન્ના હવે પુરી થશે. રેખાઓ દેરાણી. તે બેલી ઉોઃ “વાહ વાહ! કાળરાજા વિજયસેનની રાજકન્યાનું ઉગતું યૌવન મારી ભેરવીને પ્રસન્ન કરી શકાય એવી તમામ સામગ્રી આ કાયામાં દાખલ કરી શકાશે અને એના બલિદાનથી રાજકન્યાના રૂપમાં ભરી પડી છે. બસ, બસ...” કાળભૈરવને પણ સાધી શકાશે. આજ રાતે જ હું શિષ્યો પણ પ્રસન નજરે દર્પણ સામે અને દૈવીદર્પણમાં તેને જોઈ લઈશ.”
ગુરુદેવના વદન સામે જોતા હતા. એમ જ થયું.
તામ્રચૂડે મચાર કરીને પિતાનું કાર્ય સમાપ્ત રાતને પ્રથમ પ્રહર પુરી થયા પછી તામ્રચૂડે કર્યું અને દેવીદર્પણને સંભાળપૂર્વક બંને હાથ વડે કળભૈરવીની ભયંકર અને વિકરાળ મૂર્તિ સામે બેસીને લઈ, મસ્તકે અડાડી, પૂર્વવત પેટિકામાં ગોઠવી દીધું. દૈવી દર્પણ એક પેટિકામાંથી બહાર કાઢ્યું. ત્યારપછી શ્રીપદ સામે જોઇને કહ્યું: “શ્રીપદ, તું અને આ દેવી દર્પણ ચળકતા અરીસા જેવું નહોતું
નંદક આવતી કાલે નગરીમાં જજે. કેટલીક સામગ્રીઓ પણ કાળા સુંવાળા અને ચમકદાર પથરનું ચોરસ
એકત્ર કરવી પડશે. હું તમને સઘળી યાદી આપીશ, સ્વરૂપ હતું, પત્થરના એ માયાવી ટડા કરતી સોનાની
હવે સૂઈ જાઓ...એક સપ્તાહ પછી મારે દેવશાલ જડતરવાળી કિનારી બાંધવામાં આવી હતી.
નગરીમાં જવું પડશે.” તામ્રચૂડે પિતાની સામે પડેલી એક પથરની
નંદકે કહ્યું; “ગુરુદેવ દેવશાલ નગરીમાં આપ ત્રિપદિ પર આ દર્પણ ગઠવ્યું ત્યારપછી ધૂપ
એકલા જશો ?” દીપ વડે દર્પણની પૂજા કરી અને કંઈક મંત્ર
ના...તારે અહીં મારી સુચના મુજબ બધી તૈયારી ચાર કરીને કહ્યું: “ હે દેવી દર્પણ. મારા શિષ્ય કરવાની છે...શ્રીપદને હું સાથે લઈ જઈશ. પણ દેવશ્રીપદે દેવશાલ નગરીના રાજા વિજયસેનની કયા અંગે શાલ જતાં પહેલાં કાળભૈરવની સાધના અંગેની જે માહિતી આપી છે તે જાણવા ખાતર હું રાજ. સઘળી તૈયારી પૂર્ણ કરવાની રહેશે.” કન્યાને જોવા ઈચ્છું છું. જરાયે વિલંબ કર્યા વગર શ્રીપદે કહ્યું, " ગુરુદેવ, આ રાજકન્યાને આપણા મારી ઈચ્છા પૂર્ણ કર ”
આશ્રમમાં કેટલા દિવસ રાખવી પડશે. ” તામ્રચૂડના બંને શિષ્ય શ્રીપદ અને નંદક બાજુ- “ ચાલીશ દિવસ. ચાલીસ દિવસના પ્રયોગથી માં જ બેઠા હતા. બંને ગુરુદેવના વદન સામે જોઈ હું નવજવાન બની જઈશ અને એક્તાલીશમા રહ્યા હતા. તામ્રચૂડની નજર દેવી પણ સામે સ્થિર દિવસે કાળભૈરવીનું ખપર રાજકન્યાના રક્ત માંથી બની ગઈ... અને...
લકાઈ જશે... એજ સમયે કાળભૈરવી મારી સામે અને વળતી છ પળે એ કાળા દર્પણમાં આછા આવશે અને મારે જે જોઈએ તે વરદાન આપશે. ” પ્રકાશથી ઉભરાતે એક ખંડ દેખાય, ખંડની
છે, એક
“આપની શક્તિને ધન્ય છે. કૃપાળ...પરંતુ રાજદિશામાં પલંગ પડયો હતો. એક તરફનું વાતાયન કન્યાને આપ લાવશે કેવી રીતે ?” નંદકે પ્રશ્ન કર્યો. ખુલ્લું હતું. એ વાતાયનમાંથી પણ ચંદ્રને સ્નિગ્ધ તામ્રચૂડે હસતાં હસતાં કહ્યું; “વત્સ, એને લાવવા પ્રકાશ પલંગની શય્યા પર પડતું હતું. માટે જ હું દેવશાલ જવાને છું. કોઈપણ ઉપાયે એને
એ પલંગ પર કમળ પુષ્પ સમી રાજકન્યા લાવવી પડશે...અથવા તે સમ્મોહન વિદ્યાના પ્રભાવે કલાવતી સૂતી હતી. વેત રંગની કૌશય ચાદર વડે તેણીને મારી પાછળ પાછળ ખેંચવી પડશે.” તેને ગળા સુધીને ભાગ ઢંકાયેલો હતે. પરંતુ ચંદ્રના ત્યારપછી આ અંગેની કેટલીક વાતો કરીને તામ્રસવ સમું તેનું વદન સ્વચ્છ દેખાતું હતું. ચૂડ અને તેના શિષ્ય શવ્યા પર પડયા.
દર્પણમાં દેખાતી રાજકન્યાનું વજન જોતાં જ રાજકન્યા કલાવતીને આ રીતે પકડી લાવવાની જે તામ્રચૂડના ભયાનક ચહેરા પર હાસ્ય અને આનંદની રાત્રિએ તામ્રચૂ યોજના કરી રહ્યો હતો, તે રાત્રિએ
| SR No. | 539158 |
| Book Title | Kalyan 1957 02 Ank 12 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1957 |
| Total Pages | 68 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 12 MB |