Kalyan 1956 12 Ank 10

SR No.: 539156
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1956
Total Pages: 74
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 13 MB

Page 52

↑
મારા અંત નથી. હું સ્કૂલ નથી, બાહ્ય નથી, હું સૂમ છું, હું આંતર છું. સ્થૂલની પ્રાપ્તિ મારૂ ધ્યેય નથી. સૂક્ષ્મને વિકાસ મારૂ ધ્યેય છે. હું માનવી છું, અજ્ઞાનના મહા અંધકારરમાં માનવતાના એક પ્રકાશ કણને લઇ આજે હું ઉભેલ છું. પ્રકાશ જ્ઞાનને અધિક પ્રકાશ મારૂ ધ્યેય છે. પશુની જેમ પ્રકૃતિને વશવ મારૂં જીવન હાય નહિ. પ્રકાશની શોધ મારુ જીવન છે. પ્રકાશ મારું જીવન છે. કારણ કે હું પશુ નથી-હું માનવી છું.
"C
गुह ब्रह्म तदिदं वो ब्रवीमि
न मानुषात् श्रेष्ठतरं हि किञ्चित ॥ " -મહામારત.
આ ગુહ્ય સત્ય તમને હું કહું છું, મનુષ્ય કરતા શ્રેષ્ઠ વસ્તુ બીજી કેઈ નથી. ’
કૅપ્રાય આર્યને દાસભાવ ન હેાય. ભારતની પ્રજા પેાતાને આર્ય કહેવડાવતી. આજે આપણે પોતાને આ કહેવામાં ગૌરવ માનીએ છીએ. સૂત્રકાર આર્યની વ્યાખ્યા કરતા કહે છે કે,‘જેનામાં દાસતા ન હોય તે આર્ય.'
દાસ-ભાવ એટલે ગુલામી મનોદશા. Slavish mentality માં રહેલી વ્યક્તિને આર્ચે ન કહી શકાય.
• ક્યાણ ડીસેમ્બર ૧૯૫૬ : ૬૮૯ :
-
આત્વના સંબંધ માત્ર જન્મ સાથે નથી. સ્વાતંત્ર્ય ભાવ સાથે છે. જ્યાં ગુલામી મનોદશા છે ત્યાં સ્વાર્થ છે, પોતાનાં સ્વત્વનું અજ્ઞાન છે, ત્યાં આ નથી. જે આ છે તે સ્વતંત્ર છે. સર્વ રીતે ભાવ-સ્વતંત્રતા જેને સ્વભાવસિધ્ધ હક્ક છે તે આ. જે પુદૂગલના
મેહમાં
ચડિદાસ કહે છે, સર્વની ઉપર મનુષ્ય સત્ય છે તેની ઉપર કશું' નથી. કહે છે કે, મનુષ્ય કરતાં શ્રેષ્ઠ કેઇ નથી.'
મહાભારતકાર વસ્તુ બીજી
સ'સાર અને મેક્ષ વચ્ચેના પુલ મનુષ્ય
છે, માનવીના ધર્મ તેના અંતરમાં છે. માનવીની સાધનામાં મહાન સત્ય માનવી પાતે જ છે—દેવતાએ નહિ. તેથી દેવે પણ ચારિત્રસંપન્ન એવા મહા—માનવાના ચરણે નમે છે. દેવાને પણ દુર્લભ સિધ્ધિગતિની પ્રાપ્તિ માત્ર મનુષ્ય પામી શકે.
नवे आर्यस्य दासभावः ।
ચરમ વિકાસ મનુષ્ય માટે શકય છે, અન્ય માટે નહિ. તેથી જ પરમકલ્યાણકારી ભગવાન શ્રી મહાવીરદેવે પણ ફરમાવ્યું છે, કે“ માનવભવ દુર્લભ છે. ’
ખંધાયેલા છે, તે આ નથી.
જે પાતે સ્વતંત્ર છે અને અન્યની સ્વતં ત્રતા સ્વીકારે છે, સન્માને છે, તે આર્ય. આ ત્વ એકાંતે કુલ કે ગોત્રને અનુસરીને નહિ, પરન્તુ જીવનનાં વ્હેણુને મુક્ત વિચાર-વ્હેણને અનુલક્ષીને છે.
તેથીજ પ્રાચીન ભારતીય શાસ્ત્રકારોએ ધર્મના અધિકાર માત્ર આનિ આપેલા છે. જ્યાં આ છે ત્યાં અસિ, મસિ અને કૃષિ છે—કર્મભૂમિની ઉજ્જવલતા છે. તીની સ્થાપના છે, ધર્મની સુગન્ધ છે, અહિંસા, સંયમ અને તપનું તેજ છે. જ્યાં આર્યા છે ત્યાં માનવી માનવી વચ્ચેના ઉચ્ચ વ્યવહાર છે. એક બીજા માટેના સદ્દભાવ છે, સહકાર છે, વાત્સલ્યભાવ છે.