Kalyan 1956 09 Ank 07

SR No.: 539153
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1956
Total Pages: 56
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 12 MB

Page 25

સ કંઇ થાય છે.
૯ જે પુરૂષ! અખંડ બ્રહ્મચર્યપાલનના ગુણુની મુખ્યતાવાળા જીવનને જીવે છે, તેમને બ્રહ્મા પણ નમસ્કાર કરે છે. તેમના માટે આ સ.પૂ ભુવનમાં કાંઈ અસાધ્ય નથી.
૧૦ જેએ સર્વ સ્થળેામાં પરિગ્રહની કેાઈ પણ જાતિની મમતા રાખ્યા વિના રહે છે, તેમને કાઈ વ્હાલે, કે કોઈ દુશ્મન હતા નથી, અને તેએ સદાય સઘળા દુ:ખેાથી દૂર જ રહે છે.
૧૧ ભયકર સના વિષ જેવા મિથ્યાત્વના જેમણે ત્યાગ કર્યાં છે, તેએ જ સાચા કલ્યાણની પરંપરાને પામે છે, બીજા નહિ.
૧૨ કાદવના ઢગલા જેવા ક્રોધ વિસ્તાર પામવાથી સ જનને ઉદ્વેગ કરનાર થાય છે, દારૂણ દુ:ખાની મૂળ ખાણ ક્રોધ જ છે,
૧૩ માન વિનયના નાશ કરનાર છે, દુઃખરૂપી વૃક્ષને સિંચવામાં પાણી સરખા માન છે. હદ ઉપરાંતના દુઃખ આપનાર છે. જ્ઞાનાદિ ઉત્તમ ગુણાની હાનિ કરનાર માન છે,
૧૪ માયા ફ્ાની વટાળીયા જેમ ઘણી દોષરૂપી ધૂળને ઉછાળે છે, એ ધૂળથી આખા મીચાઈ જતાં જીવા સાચા ગુણુ–દોષની પરીક્ષા કરી શકતા નથી.
૧૫ લાભ કાળા સર્પ જેવા જેમ જેમ નજીકમાં આવે તેમ તેમ જગતના જીવાને શિથિલ કરી નાખે છે, ન કરવા લાયક અનેક પાપ કર્મોં વડે જીવને મહાદોષોથી અનાવે છે.
દુષિત
૧૬ આત્માનું સદાય ખરામ કરનારા,
કલ્યાણ: સપ્ટેમ્બર ૧૯૫૬ : ૪૭૧ :
આ ચાર કષાયાને નિલ સમાધિ ચેગ વડે જે મન રૂપી ઘરમાંથી સદાયને માટે મહાર કાઢી મુકે છે, તેએ જગતમાં સુખપૂર્વક જીવે છે.
૧૭ આવા ગુણાને આરાધવાપૂર્વક આ ધર્મને જે કોઈ જીવ, જે કાઈ પણ કાળમાં સેવે છે, તે, તે જીવને પરિણામે અમૃતની જેમ સુખ આપનાર થાય છે.
૧૮ ત્રણ જગતના સર્વાં જીવાને નમન કરવા લાયક, એવા શ્રી અરિહંત ભગવંતને પરમ ભક્તિવડે દરરાજ વિધિપૂર્વક પૂજવા જોઈએ. સાચા પૂજક સમય અને શક્તિ અનુસારે પૂજ્યની પૂજા કરવામાં કશી ખામી ન રાખે. પૂજક પૂજા કરે પૂજ્યની, પશુ પૂછ્ય માટે પૂજા નથી કરતા, પણ પોતાના માટે કરે છે. જે પેાતાના માટે જ પુજા કરવાની ઉત્તમ દૃષ્ટિવાળા હોય, એની પૂજા એનુ પેાતાનું હૈયું ડોલાવી નાખે એવી હાય, અને એની રાજ પ્રભુને પૂજવાની રીતિ તથા વિધિવિધાન જોઈને, અનેક જીવાને પૂજ્યની સાચી પૂજા પ્રત્યે પ્રેમ જાગૃત થાય એવી પૂજા હોય. આવી પૂજા પૂજકને પૂજ્ય તરફ લઈ જાય અને છેવટ પૂજ્ય મનાવે. એવા અરિહંતને પૂજવા, નમવા અને ક્ષણે ક્ષણે સ’ભારવા એ જ ભક્ત જીવાનુ ઉચ્ચ કતવ્ય કહેવાય છે. ૧૯ પાંચ મહાવ્રતના ભારને યાવજ્જીવ વડનારા, સર્વ પાપકાનિ સદાય માટે ત્યજનારા, હંમેશાં જ્ઞાનાચારાદિ પાંચે. આચાર પાળવામાં તત્પર, સંસારના જીવાને આત્મધર્મની ઓળખાણ કરાવવારૂપ સર્વોત્તમ પરીપકાર કરનારા, અનેક ગુણાના ધામ એવા મુનિવરે એ ગુરૂસ્થાને હોય તે સર્વાં જગતનુ હિત જ થાય.