Kalyan 1956 08 Ank 06

SR No.: 539152
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1956
Total Pages: 70
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 12 MB

Page 20

કલ્યાણ ઓગસ્ટ ૧૯૫૬૩૮૧૬ આત્મામાં ગુણ રહેવા ન પામે તે ચેતન વરણીય, દર્શનાવરણીય મેહનીય અને અંતરાય જડ બની જાય છે. એટલે સર્વથા ગુણેને એ ચારે ઘાતી કર્મની ઉત્તરપ્રકૃતિએ પિકી અભાવ બને તેવું કદાપિ બની શકતું નથી. મતિજ્ઞાનાવરણીય, શ્રુતજ્ઞાનાવરણીય, અચક્ષુદર્શના
આત્મામાં અલ્પાંશે પણ ગુણે કેવી રીતે વરણીય અને આંતરાય કર્મની પાસે પ્રકૃતિએ રહેવા પામે છે, તે હવે વિચારીએ. કર્મક્ષય સદાને માટે પ્રત્યેક આત્મામાં પશમપણે જ થયેથી જેમ ગુણો સંપૂર્ણપણે પ્રગટે છે તેમ હોય છે. એટલે જેટલે અંશે તેનું ક્ષપશમકર્મના ક્ષયે પશમે તે ગુણે સંપૂર્ણપણે નહિ પણું વર્તે છે, તેટલે અંશે મતિજ્ઞાન, શ્રુતજ્ઞાન, તે પણ ન્યૂનાવિકપણે તે વસેજ છે. અચક્ષુદર્શન અને દાનાદિ ગુણોનું આત્મામાં ક્ષયને અર્થ તે કમને સંપૂર્ણ નાશ, અને પ્રગટપણું હોય જ છે. કેઈપણ ટાઈમે ઉપરોક્ત ક્ષપશમ એટલે ઉદયપ્રાપ્ત કર્મને ક્ષય કર કમ પ્રકૃતિએને પશમ ન હોય તેવું અને ઉદય અપ્રાપ્ત પુદ્ગલેને ઉપશમાવવાં, અહિં બને જ નહિ, જેથી ઉપરોક્ત ગુણોને પણ ઉપશમના બે અર્થ થાય છે.
આત્મામાં સર્વથા અભાવ થાય એવું પણ બને જ (૧) ઉપશમ એટલે ઉદયપ્રાપ્ત કમ નહિ. આ હિસાબે સૂફમનિગદીયાજીવથી પુદ્ગલેને ક્ષય થ અને સત્તાગત દુલિકા પ્રારંભી સર્વ આત્મામાં અલ્પાંશે પણ ગુણોનું અધ્યવસાયને અનુસરી હીનશક્તિવાળાં થવાં. અસ્તિત્વ સદાને માટે પ્રગટ જ હોય છે.
(૨) ઉદયપ્રાપ્ત કર્મ પુદગલેને ક્ષય થવે આ સિવાય અવધિજ્ઞાનાવરણીય તથા અને સત્તાગત દલિકે અધવસાયાનુસાર હીન- ચક્ષુદર્શનાવરણીય અને અવધિદર્શનાવરણીય શક્તિવાળાં બની સ્વરૂપે ફળ ન આપે એવી સદાને માટે આત્મામાં પશમપણે વેદાય છે સ્થિતિમાં મુકાવાં.
ત્યારે તે તે પ્રકૃતિઓ વડે રોકાતા ગુણોનું તે જ્ઞાનાવરણીય, દશનાવરણીય અને અંત
તે પ્રકૃતિઓના ક્ષપશમાનુસાર તેટલે તેટલે રાય એ ત્રણેના ક્ષેપશમમાં ઉદયપ્રાપ્ત દલિકે
અશે પ્રગટપણું હોય છે. તથા સંજવલન કષાયની પ્રાપ્ત થાય છે, અને સત્તાગત દલિકે હનશક્તિ
ચાર પ્રકૃતિઓ અને નવ નકષાય તે સત્તામાં વાળા બની જઈ તે આત્મામાં સ્વસ્વરૂપે અનુ.
હિતે છતે પણ પ્રતિસમય તેને ઉદય વર્તેજ છે ભવાય છે. આ કર્મો સ્વસ્વરૂપે અનુભવાવા છતાં
એ નિયમ નથી. તેઓને ઉદય ન હોય પણ ગુણના વિઘાતક થતાં નથી, કારણ કે તેમાં
ત્યારે તે તે પ્રકૃતિ અલ્પમાત્ર પણ ગુણોને શક્તિ ઓછી થઈ ગયેલી હોય છે. તેથી તે
ઘાત કરનાર થતી નથી. પણ જ્યારે ઉદયપણે
વર્તતી હોય ત્યારે તે તે પણ પુદગલમાં જેટલા પ્રમાણમાં શક્તિ હોય છે
પશમપણે જ તેટલા પ્રમાણમાં ગુણને દબાવે છે, અને જેટલા * પ્રમાણમાં શક્તિ ઓછી થયેલી હોય છે તેટલા ઘાતકમની પ્રકૃતિએ પિકી જે પ્રકૃતિઓ પ્રમાણમાં ગુણ પ્રગટ કરે છે. એટલે જે ગુણને સદાને માટે ક્ષયપશમપણે જ વેદાય છે, અને શિકનાર કર્મને જેટલું ક્ષપશમ તેટલા અંશે જે પ્રકૃતિઓ ક્ષપશમપણે પણ વેદી શકાય તે ગુણનું પ્રગટપણું આત્મામાં હોય છે. જ્ઞાના- તે પ્રકૃતિએને દેશઘાતી પ્રવૃતિઓ કહેવાય છે.
વેદાય
છે.