Kalyan 1953 02 Ank 12

SR No.: 539110
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1953
Total Pages: 58
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 9 MB

Page 51

કલ્યાણઃ ફેબ્રુઆરી ૧૯૫૩ ૬૧૫: શું સરસ ઉપાશ્રય બંધાવ્યો છે! માસીબા તેઓના વખતમાં સારામાં સારું ગણી શકાય આ આલીશાન તે સારાયે મુંબઈમાં નથી. તેવું મંદિર બંધાવ્યું હતું. અને તેમના ખરેખર! ધન્યવાદ ઘટે છે તેની પછવાડે અર્વાચીન અનુજેએ અદ્યતન ઢબનો ઉપાશ્રય જહેમત ઉઠાવનારને. તપસી આત્માઓ માટે બંધાવ્યું હતું. અચૂક વિસામા વડલી છે.'
- ક્ષણે ક્ષણે જીવન ઘસાતું જાય છે. “બહેન! જરા ધીરી પડ. સાડી એકદમ સારી આત્માના ઓજસ ઓસરતાં જાય છે. દિ હોય પણ પનો ટુકે હોય તે કામનું શું. ઉગ્યે ચિંતા અને ઉપાધિને વડવાનલ વધુ પ્રજવઉપાશ્રય જરૂર અદ્વિતીય છે, પણ પૌષધના સિત થતું જાય છે. આથમતા સૂયે ભય દિવસમાં ઠલે માત્રે જવાની સગવડ ન હોય અને અશાંતિના વાદળ ઘેરાતા જાય છે. તે તે અદ્યતનતાની ઉપયોગિતા કેટલી? પ્લાન આર્થિક અને આધિભૌતિક ચકકરો વચ્ચે થયે ત્યારથી ધ્યાન દેયુ પણ સારામાં સારો માનવી પલાતે જાય છે. સામ-સામા વિરોધી બનાવવાની ધૂનમાં સાંભળે કેશુ? અનુપમ વાદ (isms) વચ્ચે માનવતા વિધાતી મહેનત પછવાડે સત્તાના આંધળીયા હોય જાય છે. આ વિષમ પરિસ્થિતિમાં શાંતિ તે કામનું શું ?
મેળવવા અને આત્માને ખેરાક આપવા મંદિર અભૂત ચારિત્રબળથી દુન્યવી દંઢોને એ અંતિમસાધનાનું બળવાન સાધન છે. ભૂલાવી આત્માની અદ્વૈતતા પ્રેરકવાણીમાં એવા એક પવિત્ર પુણ્યધામ જિનમંદિરમાં વર્ણવી ધાર્મિક, સામાજીક, રાજકીય વગેરે સંસારને બેજ હલકે કરવા હું ગયો. જિનક્ષેત્રમાં વહી રહેલા પ્રવાહોને ખાળી તેમાં મંદિર જાણી ડગ દેતાં પગલે-પગલે દુનિયાને અને ચેતનતત્વ મીલાવી અભિનવ આંદોલન સા રાહ દેખાડનાર મહાનુભાના વિચારો વેગવંત કરનાર એવી એક અબધૂત વિભૂતિની આવતાં જિનમંદિરમાં દાખલ થયે, ત્યારથી તે મૂર્તિ તેમાં હતી. માનવીઓને સર્વાંગસંપૂર્ણતા મૂર્તિના ચરણે હો. ત્યાં સુધીમાં અનેક પ્રસંમેળવવા તે મૂતિ’ ઘવતારક હતી. કાળા આર- ગચિત્ર મારી નજર હામે તરવરતાં જણાયાં. સની તે પ્રતિમા ઘડતાં શિલ્પીએ પિતાની
અનુભવેની હારમાળા નું સૂચન કરતી સર્વ શક્તિ અને અનુભવ ખચી નાખ્યા હતા. ગઈ. પરમશાંતિના ધામમાં આ અશાંતિ એમ સહેજે થતું. જેવી અદ્ભૂત મતિ તે
કેમ? ગર્ભગૃહના દ્વાર સિવાય કયાંયે મૈત્રી તેને ઘડવે જોઈએ. દર્શન કરતાં પણ અને કાશ્ય ભાવનાને આભાસ મહેતા કેઈ અનેરી લાગણી જાગતી. દેહનું અસ્તિત્વ દેખાતો. સહ પિતામાં મસ્ત હતાં. પણ તે ભૂલાતું અને આત્મા પિતાના ચિંતનમાં પડી આ
આધ્યાત્મિક મસ્તી નહિ. એમાંની અડધીયે જતો. એ મૂતિ હતી શ્રમણ સંસ્કૃતિના અંતીમ આત્માની મસ્તી હતી તે ? અહિં કઈ શાસકની–એ અબધૂત વિભૂતિ પ્રભુ મહાવીરની. અંગ્રેજ લેખકની પંક્તિઓ યાદ આવે છે.
એ પ્રેરણાના ક૯૫વૃક્ષમાંથી સનાતન ધad 1 but served my God with આનંદની પ્રાપ્તિ માટે મથનાર મરજીવાઓની half the zeal I served my king, સાધના માટે સાધનરૂપે પૂજ્યશાળી પૂર્વજોએ he would not have left me alone,