________________
A B
વર્ષ ૧૯૬
15 R નવેમ્બર-૧૯પર જૈન સંસ્કૃત્તિનું સંદેશવાહક
Secuel
શિવમસ્તુ
सर्वजगत:
735
બેંક .
ત્ય
*જી વન નાં ૫ – છાં વ
श्री०
જીવનમાં સુખ-દુઃખ, આપત્તિ-સંપત્તિ, માનદ-ઉદ્વેગ, તિ-અરતિ વિશેની ધી ઘટમાળ સદા ચાલ્યા જ કરે છે. કેવળ સુખમય જીવનની કલ્પના જ શક્ય નથી. એ દિવસ, ચાર દિવસ, મહિના, બે મહિના, વર્ષ-મે વર્ષ, પાંચ-પચીસ વર્ષ સુખ કદાચ સતત્ રહે, પણ પાછું જીવનમાં દુ:ખ માવીને ઉભું રહે છે, સંસારમાત્રના જીવો માટે આ ક્રમ સનાતન છે, કેવળ સુખ કે દુઃખ જીવનને નીરસ બનાવે છે, એમ કરીએ તા ચે. કદાચ બંધબેસતું છે.
સુખની વેળાયે અતિશય ઉત્સાહઘેલા ચા ભાનભૂલ્યા બનવા પહેલાં દુઃખના દિવસોની યાદ કરી લેવી એ સર્વોત્તમ છે. નિજના જીવનમાં હજુ દુ: ખ અનુભવવાના ૉ. અવસર ન મળ્યેા હોય, તે પણ દુ:ખી આત્માનાં દુઃખા સાંભળવા, જાશુવા અને જીવનમાં મારા માટે પણ આવાં દુઃખ અનુભવવાના અવસર કાં ન આવે ? એ વિશ્વા૧. રથી આત્માને અ ંદરથી સતત્ જાગ્રત રાખવા ઘટે છે. કાઈ પણ દુઃખીની વાત સાંભળતાં આવા આત્માને જરૂર સમવેદના પ્રગટયા વિના નહિ રહે, સસાર એ સાગરના જેવા ઉડા, અગાધ તથા અનેક પ્રકારની વિચિત્રતાઓથી ભરેલા છે. તેમાંયે સુખ-દુઃખના, માનદ-ઉદ્વેગના તડકા-છાંયડા તે સ્સારની પ્રકૃતિગત વિચિત્રતા છે.
કોઇના દુઃખને જોતાં સમભાવ, હમદદી તેમજ સમવેદના સુખીના જીવનમાં પ્રગટે, ત્યારે જ સુખના સાથે સ્વાદ માણ્યો કહેવાય, એ જ રીતે પાતાનાં જીવનમાં જ્યારે દુઃખ, વિપત્તિ કે વિષાદ આવીને ઉભાં રહે, ત્યારે એને સહેવાનું થૈયા કેળવવામાં તથા સુખીને જોઈને હૈયુ ઠારવામાં જીવનની મીઠાશ છે, માનવની બેટાઇ છે. આપણા ૐ કરતાં વધારે દુ:ખી જીવાની સ્વામે આપણે જ્યારે દષ્ટિ નાંખીએ છીએ ત્યારે આપમાં દુઃખે, કે વિપત્તિએ આપણા માટે હળવી બની જાય છૅ.
T
