Page Text
________________
ભૂતનું તૂત.
એક વખત હું મારા દીવાલની લગોલગ ખાટલે પાથરીને સૂઇ રહ્યો હતો. મારાં માતુશ્રી પરશાળની બહાર પડાળી હતી, ત્યાં સુઈ રહ્યાં હતાં,
તૂત........શ્રી કાંતિલાલ મા ત્રિવેદી
મકાનની પરશાળામાં
મને સૂઇ રહ્યાને વધુ વાર થઇ નહોતી, એટલામાં મારી છાતીઉપર કે!ઇ ચઢી એઠું. બાજુની દીવાલ ધ્રુજી ઉઠી, ખાટલા હાલી ઉઠયા, ખેલાય એવું નહેતું, વાચા બંધ થઇ ગઇ.
આમાંથી મેં બુધ્ધિપૂર્વક મા કાઢયા. મે વિચાર કર્યો કે, આ બહાર સુતાં છે પણ ખેલાય તેમ નથી તેથી તેમને જગાડવા મેં ગળામાંથી મોટા અવાજ કર્યાં, તે સાંભળી ખા એકદમ અહારથી અંદર આવી મને ખૂબ મારીને પ્રશ્ન કર્યાં.
• કેમ કાન્તિ આમ કરે છે ?'
આ સાંભળી મારી હિંમત વધી ગઈ. હું એક ક્રમ એઠા થઇ ગયા ને ખનેલી હકીકત કહી સંભળાવી. આ સાંભળી એમને જરા નવાઇ લાગી પશુ મને જણાવ્યું કે, છાતી ઉપર હાથ આવી જાય તે! આમ અને છે.
પણ મને જરા વાત ન બેઠી મને થયું કે, હુ જાણતાજ હતા તે તમને ખેાલાવવા મે’- યુકિત કરી તે સફળ નીવડી તેથી મને લાગે છે, કે મકાન માલીક ડાસી એની શાકયના ભૂત થયાની વાત કરે છે, તે સાચી હાવી જોઇએ.
પણ એટલામાં મને એક વાત યાદ આવી કે જે ગભરાટમાં ભૂલી જવાઇ હતી.
હકીકતમાં એમ હતું કે, જ્યારે દીવાલ ધ્રૂજી ઉઠી ત્યારે એ દીવાલમાં એ નાની ખીલી મારી તેના ઉપર એક લેાખંડનુ નાનુ પારણું ભરાવેલુ હતુ. ને તેમાં ચાર આંગળને કચકડાને આખે સુવાડેલા હતા તે પણ ધ્રૂજી ઉઠેલે.
જ્યારે વસ્તુત: એ હતુ જ નહિ. એટલે મને ખાત્રી થઈ કે, હુ... મારી જાતને જાગતા માનતા હતા તે ભ્રમ હતો અને ખાનું કહેવુ સાચું હતું.
જો કદી જોગાનુજોગ સ્વપ્નમાં દીવાલે ભરાવેલું પારણુ' જોવામાં ન આવ્યું હત તે નક્કી હુ` ભૂતના તૂતમાં ફસાઇ જાત ને પછી તે સ્હેજ તબીયત નરમ
ગરમ થતાં દારા—ધાગા ને ભૂવાના ચક્કરમાં ફસાઇ
જાત.
તે પછી ધણી વખત ખાત્રી થઇ ગઇ કે, જો છાતી ઉપર હાથ આવી જાય [ ખાસ કરીને હૃદય બાજીના ડાબા ભાગ ઉપર હાથ આવવાથી આમ બનતુ હશે,ખરૂ કારણ જ્ઞાનિ જાણે ] તે કેમ આપણુને ઉગ્યા કરીને નીચે પટકી દે એવા મનાવ સ્વપ્નમાં ખને છતાં આપણને એમ લાગે કે આપણે જાગતા હતા.
ર
અમેાએ જે મકાનની વાત કરેલી હતી, એ મકાનને આરા, પરશાળ, પડાળી તે ચાક હતાં. એ ચેાકમાં ખાટલા નાખીને મારા એક મિત્ર અખાકાલ કે જેણે મને જૈનધર્મ પમાડવા માટે ભગીરથ પ્રયત્ન કર્યા હતા તે સૂઈ રહ્યો હતો.
હું પરશાળમાં ખાટલેા નાખીને ખારણું ખુલ્લુ મુકીને સૂઇ રહ્યો હતો કારણ કે ખડકીબધ મકાન હતુ. થોડીવારે મને જગાડીને કહેવા લાગ્યા, કે કાન્તિ ભાઇ, મારા ખાટલે ધ્રુજે છે.
આ પ્રસંગ મારે માટે નવા હતા. મેં કીધું કે, હાય નહિ !
અબાલાલે જણાવ્યું, તમારા સમ, હુ તમારી ગમ્મત નથી કરતા.
હું વિચારમાં પડયા, પણ કારણ જાણ નહિ તે શી રીતે સમજાવુ ? એને સમજાવીને ફૅર સુવાડયા, થોડીવારે પછી એ જ ફરીયાદ
હુ' એના ભેગા સૂઇ રહ્યો પણ મને એવા અનુભવ ન થયા.
એ વાતને વીતી ગયે અમુક મહિનાબાદ એ જ મકાનની પરશાળમાં હુ. ખાટલા પર સૂઇ રહ્યો હતો. મારા ખાટલે પણ ધ્રુજતા હોય એમ લાગ્યું.
આજે તે સાચુ' કારણ શોધવાતા જાતપ્રસંગ ઉપસ્થિત થયા તેથી ધરણુ શોધવા પ્રયત્ન'ચાલુ કર્યાં.
હું સીધા સૂઈ રહ્યો હતો, તેથી પાસુ અલીને સૂઇ રહ્યો. ખાટલા ધ્રુજતા બંધ થયા. મને થયું કે આના ભેદ સૂઈ રહેવાની રીતમાં જ સમાયેલેા છે
આવે! નિષ્ણુય કરીને કરી સીધા સૂઇ રહ્યો, કે તરત જ ખાટલા ધ્રુજવાનુ કામ ચાલુ થયું.
| SR No. | 539107 |
| Book Title | Kalyan 1952 11 Ank 09 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Somchand D Shah |
| Publisher | Kalyan Prakashan Mandir |
| Publication Year | 1952 |
| Total Pages | 56 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Magazine, India_Kalyan, & India |
| File Size | 14 MB |