________________
સંસારના પાપે છે પૂ. ગુરુદેવશ્રી ભાનવિજયજી મહારાજના પ્રવચનમાંથી
સંપાદક : પૂ. મુનિરાજશ્રી ભદ્રગુપ્તવિજયજી મહારાજ
સંસારને સ્વભાવ એ કે, કશું કદીએ પૂરું નહિ થવાનું એટલે બધું સદાય બાકી ત્યારે મેક્ષને સ્વભાવ એ કે, જ્યાં બધું પુરૂં, એટલે કશું બાકી નહિ. બેલે શું પસંદ છે? સંસારના સ્વભાવનું સાચું જ્ઞાન જ નહિ એટલે જીવની જંજાળને પાર નહિ. સંસારમાં પુરૂં થાય એમ નથી. કોઈ વાતે પૂર્ણ થાય એમ નથી, એને પૂર્ણ કરવાની તાલાવેલી શું કરાવે છે? સ્વાથનાં કામ કે પરમાર્થનાં દેવ, ગુરુ, ધમની સેવા કે જડની? કુસંસ્કાર કે સુસંસ્કાર?
વેરને બદલે, માનની ધગસ, માયાની લાલસા ને લેભનો વેગ કદીએ પૂર્ણ ] ન થાય? ને એ પૂર્ણ કરવાની માટી ધાંધલે સતી સ્ત્રીને રઝળતી કરી! પુણ્ય સ્થિતિ ફેરવી નાંખી એટલે અમરકુમારને સુરસુંદરીના પગ ઘસવા બેસવું પડયું ?
સ્વાથ એ ચીજ કેવી છે? “મારી બધી વાત પૂર્ણ થવી જોઈએ ” સ્વાર્થી સંસાર શું કરે? પિતાને જરાક ઉની વરાળની આંચ પણ આવી હોય તે યાદ
કરાવે, ને જગત ભલે આખું દાવાનળમાં બળી જતું હોય! તે તેની પરવા નહિ. જ આ સંસારની અંદર પુણ્યના ચોગે અલ્પ કે મોટી શક્તિ કે સગવડ મલે છે
એના પર છકેલ બનવાની જરૂર નથી. પુણ્ય હોય તે સાત કેટીમાંથી પણ રાજ્ય લઈ શકાય, ને પુણ્ય ન હોય તે પલવારમાં છ ખંડ લૂંટાઈ જાય ! એવા પુણ્યના બહુ વિશ્વાસ શા કરવા? તેવા વિશ્વાસમાં બેઠા છીએ તેથીજ ધર્મમાં પ્રમાદ થાય છે.
પુણ્યના વિશ્વાસ શું કરો ? મારી એકલાની જાત આગળ લાવવા માટે અનેકને પાછા પાડવા પડે તે વધે નહિ! પણ ખબર નથી કે, આ પુણ્ય કયાં સુધી ટકશે ? ત્યાગી શાના બનવાનું? પુણ્ય આપે કે ન આપે તે સર્વના: વિતરાગના શાસનને ત્યાગી શાને? મળેલાને, અને નહિ મળ્યાની આશાનોને? પુણ્યના કારમા વિશ્વાસે પંડિતેને મૂર્ખ બનાવ્યા ! ધનવાનેને કંગાલભિખારી બનાવ્યા.
