Kalyan 1952 06 Ank 04

SR No.: 539102
Original Sutra Author: N/A
Author: Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir
Publication Year: 1952
Total Pages: 50
Language: Gujarati
Classification: Magazine, India_Kalyan, & India
File Size: 11 MB

Page 3

જુને ૧૯પર
અંક ૪
:
જેઠ : ૨૦૦૮
લાખ લાખ વંદન હજે ! મેહમયી-મુંબઈ જેવી પ્રવૃત્તિમય રંગીલી નગરીમાં ગયા વૈશાખ મહિનાની વદિ છઠ્ઠના મંગલ દિવસે એક ભવ્ય પ્રસંગ ઉજવાઈ ગયે.
શ્રી ઈદ્રવદન કાંતિલાલ પ્રતાપશીભાઈ નામના એક લક્ષાધિપતિ શ્રીમંત નવયુવાને સંસારની માયાનાં તમામ બંધને સાપની કાંચળી માફક ફેંકી દઈ સવવિરતિના કલ્યાણકર માગે પ્રયાણ આદર્યું. તેઓએ પૂ. પાદ આચાર્યદેવ શ્રીમદ્ વિજય પ્રેમસૂરીશ્વરજી મહારાજાની વરદહસ્તે શ્રી ભાગવતી દીક્ષા અંગીકાર કરી. - આજના ભૌતિક લાલસાથી છલકતા જડ વિજ્ઞાનયુગમાં પણ ભારતના ત્યાગપ્રધાન ધમસંપ્રદામાં આ રીતે ત્યાગ વૈરાગ્યની ધ્વજા ફરકી ઉઠે છે, અને એ ધ્વજ પિકાડે છે કે, ઓ ભૌતિક સુખની ભૂતાવળે ! તમારી કિંમત શી છે?” અને જ્યાં સુધી ત્યાગને અમર દીવડે ટમટમી રહ્યો છે, ત્યાં સુધી ભારતીય સંસ્કૃતિ પણ અમર છે, અને રહેશે.
ખાઈ ઈન્દ્રવદન, એ કઈ સામાન્ય માનવી હેતા, એને ઘેર મોટર હતી, બંગલા હત, સમૃદ્ધિ, સંપત્તિ હતી, સ્વજને હતા, જગત જેને સુખ કહે છે, અથવા જગતના મહધેલા માનવે જેને મેળવવા રાત-દિ મથામણ કરે છે, તે ભૌતિક સુખ રાવબહાદુર ધમાં નુરાગી શેઠશ્રી જીવાભાઈના આ લાડકા ભત્રીજાના ચરણોમાં આળોટતું હતું. ધીકતે ધધો હતે, ને ધીકતે ધંધો ચલાવવાની તેમનામાં આવડત હતી, કઈ વાતની ખેટ ન હતી.
વિલાસ અને વૈભવમાં પાગલ બનેલાઓને હેજે થશે કે, “ત્યારે આ બધું આમ ત્યજીને સાધુ બનવાની શી જરૂર?” યૌવન હતું, તાકાત હતી, તંદુરસ્ત શરીર હતું, બુદ્ધિ હતી, છતાં મેટ્રીક પાસ ભાઈ ઈન્દ્રવદન ૧૮ વર્ષની લઘુ વયમાં દીક્ષા શા માટે અંગીકાર કરે છે ?
આ પ્રશ્ન થવો સહજ છે, કારણ સામાન્ય લેકે સત અને અસતના ભેદે હુમજી શકતા નથી, નિત્ય અને અનિત્ય વસ્તુને પારખી શકતા નથી, શરીર તેમજ આત્માના સ્વરૂપને જાણી શકતા નથી, આવું તત્ત્વજ્ઞાન આજની કેલેજે કે હાઈસ્કૂલમાંથી મળતું નથી. આ તત્વજ્ઞાનતે ધર્મ પ્રત્યે શ્રધ્ધા પ્રગટે તેજ આવે છે. - જે નિત્ય અને અનિત્ય, શરીર અને આત્મા, જડ અને ચેતન, સત અને અસત વચ્ચેનો ભેદ પરખાઈ જાય તે સંસારનાં આ બધાં તેફાને આપોઆપ શમી જાય. આપણને પ્રાપ્ત થયેલું યૌવન, આવતીકાલે કરમાઈ જશે, એ નિશ્ચિત છે, છતાં આપણે યોવનને નવગીને બેસી રહ્યા છીએ, અરે, આપણી જીદગી કઈ પળે મોતના જડબામાં ધકેલાઈ જશે, એની આપણને ક૯પના પણ નથી, છતાં એ જીવનને ચિરંજીવ માનીને એને પંપાળવાના તમામ પુરવાળે આજની દુનિયામાં થઈ રહ્યા છે!